PZL.26
PZL.26 SP-PZM Ignacego Giedgowda podczas zawodów Challenge 1934 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ | samolot sportowy, | ||
Konstrukcja | konstrukcja mieszana, wolnonośny dolnopłat | ||
Załoga | 1 | ||
Historia | |||
Data oblotu | marzec 1934 | ||
Lata produkcji | 1934 (zbudowano prototyp i 5 egzemplarzy) | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1x silnik tłokowy, rzędowy, chłodzony powietrzem, 6-cylindrowy, odwrócony, Menasco-Bucanner B-6 S3 | ||
Moc | 194,8 kW (265 KM) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 10,42 m | ||
Długość | 7,50 m | ||
Wysokość | 2,09 m | ||
Powierzchnia nośna | 16,30 m² | ||
Masa | |||
Własna | 560 kg | ||
Startowa | 795 kg | ||
Zapas paliwa | 180 l | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 298 km/h | ||
Prędkość minimalna | 61 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 6 m/s | ||
Pułap | 5500 m | ||
Zasięg | 800 km | ||
Dane operacyjne | |||
|
PZL.26 – polski samolot sportowy projektu inżynierów Jerzego Dąbrowskiego, Piotra Kubickiego i Franciszka Misztala opracowany i oblatany w 1934 roku w Państwowych Zakładach Lotniczych.
Historia
Samolot PZL.26 został opracowany na zamówienie polskiego lotnictwa wojskowego dla potrzeb zawodów Challenge mających się odbyć w roku 1934, jako rozwinięcie konstrukcji PZL.19 z mocniejszym silnikiem. Prace sfinansowała Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Samolot oblatano wczesną wiosną 1934 roku. Koncepcję samolotu PZL.26 wykorzystał Jerzy Dąbrowski we wstępnym projekcie myśliwca PZL.55.
Służba w lotnictwie
Samolot był oblatany z silnikiem Gipsy 180 KM. Jednak uznano, iż dla celów poprawy osiągów należy zastosować silnik o większej mocy. Wybór padł na silnik rzędowy Menasco Bucaneer o mocy 265 KM. Samolot w roku 1934 wziął udział w zawodach Challenge 1934. Niestety, nie zakupiono do samolotów silników treningowych (tylko na czas treningu – na których trenować przed zawodami mieli zawodnicy). W efekcie ci zawodnicy, którzy solidnie trenowali jako pierwsi przekroczyli granicę 72 godzin pracy – jaką tylko liczbę godzin pracy gwarantowała fabryka tych silników[1]. Skutkiem przekroczenia tego czasu były ciężkie awarie silników (pękanie wałów korbowych) – trzy samoloty nie ukończyły konkursu, a dwa pozostałe zajęły 11. i 17. miejsce. Później był krótko wykorzystywany w lotnictwie sportowym. Przyczyną wycofania samolotu z lotnictwa były bardzo wysilone, zawodne i zużywające dużo paliwa zawodnicze silniki Menasco.
Opis techniczny
Trzy-miejscowy metalowy duralowy dolnopłat ze stałym podwoziem. Samolot był wyposażony w silnik rzędowy Menasco Bucaneer B-6S3 o mocy 265 KM.
Wersje
- PZL.26 – samolot zawodniczy, sportowy.
Przypisy
- ↑ Witold Rychter, Skrzydlate wspomnienia, 1980, s. 246.
Linki zewnętrzne
- Artykuł o PZL.26
- p
- d
- e
PZL przed 1939 r. |
|
---|---|
PZL Warszawa-Okęcie | |
WSK-Mielec |
|
PZL-Świdnik | |
Szybowce zakładów PZL |