Strażnica WOP Dubeninki

Strażnica w Dubeninkach:

1. podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza.
2. graniczna jednostka organizacyjna polskiej straży granicznej realizująca zadania bezpośrednio w ochronie granicy państwowej.

Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 25 komendy odcinka^[1] jako 119 strażnica WOP (Dubeninki)^[2]  o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego^[3].

W 1951 strażnica stacjonowała w m. Bludzie. Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic^[a]. Strażnica IV kategorii otrzymała numer 113^[5][6].

Jesienią 1955 zlikwidowano sztab batalionu. Strażnica podporządkowana została bezpośrednio pod sztab brygady. W sztabie brygady wprowadzono stanowiska nieetatowych oficerów kierunkowych odpowiedzialnych za służbę graniczną strażnic^[7].

W czerwcu 1956 rozwiązano strażnicę^[7].

---

Strażnicę SG w Dubeninkach odtworzono w I półroczu 1992^[8].

W latach 1994 – 1995 trwały prace adaptacyjne nieruchomości przejętej od Wójta Gminy Dubeninki, którą wcześniej użytkowało Państwowe Gospodarstwo Rolne w Dubeninkach^[8]. Siedziba Placówki mieści się przy ul. Osiedlowej 10^[8].

W wyniku realizacji kolejnego etapu zmian organizacyjnych w Straży Granicznej w 2002, strażnica uzyskała status strażnicy SG I kategorii^[b]. 24 sierpnia 2005 funkcjonującą dotychczas strażnicę SG w Dubeninkach przemianowano na placówkę Straży Granicznej w Dubeninkach^[9].

W czerwcu 1946 patrol strażnicy znalazł w zamieszkałym domu trzy karabiny z amunicją^[10].

W 1995 ochraniała odcinek granicy państwowej [wył.] od znaku granicznego 1987 do znaku granicznego 2031 o długości 19,90 km^[8].

W 1995 strażnica ochraniała odcinek granicy od znaku granicznego 1987 (wylł) do znaku granicznego 2031 o długości 19,90 km^[8].

Sąsiednie strażnice:

118 strażnica WOP Gołdap ⇔ 120 strażnica WOP Wiżajny – 1946

strażnica SG W Gołdapi ⇔ strażnica SG w Wiżajnach ⇔ strażnica SG w Rutce-Tartak – 1995^[8]

• por. Leon Tarnawski (był 10.1946)^[c].
• st. sierż Edward Strugała (?-1953)
• ?
• p.o. ppor. SG Artur Liszewski (1.09.1995 do 30.10.1995)^[11]
• ppor. SG Andrzej Sztuk (31.10.1995 – 15.01.1999)^[11]
• por. ppłk SG Bogusław Jakubowski (16.01.1999-?) ^[11]

• Dorian Burdyło: Warmińsko-Mazurski Oddział Straży Granicznej im. gen.bryg. Stefana Pasławskiego w Kętrzynie. W: Leszek Elas [patronat]: Straż Graniczna w dwudziestoleciu 1991-2011. Materiały poseminaryjne – Tom I. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej im. Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego, 2011. ISBN 978-83-909484-4-7.
• Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
• Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
• Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
• Bogdan Rabij. V Mazurski Oddział WOP i jego osiągnięcia w zakresie zwalczania przestępczości granicznej. „Problemy ochrony granic”. 14/2000, 2000. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757. 
• Archiwum Straży Granicznej, DWOP sygn.2825/1. Rejestr główny jednostek WOP.* ASGr.Historia Białostockiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza. Białystok 1960.
• Archiwum Straży Granicznej. Rozkazy personalne dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza.
• Archiwum Straży Granicznej, DWOP, sygn. 217/143 k.119 -123. Wykazy dyslokacyjne WOP 1946.
• Archiwum Straży Granicznej, zespół archiwalny DWOP, sygn. 1842/9, Historia Kętrzyńskiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza. Kętrzyn 1961.
• Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.