Pafawag 2W
węglarka | |||
Producent | Pafawag | ||
---|---|---|---|
Lata budowy | 1946 | ||
Wymiary | |||
Długość całkowita | 10000 mm | ||
Wysokość całkowita | 2880 mm | ||
Wysokość ścian | 1550 mm | ||
Masa własna | 9080 kg | ||
Podwozie | |||
Rozstaw osi | 6000 mm | ||
Średnica kół | 1000 mm | ||
Nadwozie i załadunek | |||
Długość ładunkowa | 8600 mm | ||
Powierzchnia ładunkowa | 23,6 m² | ||
Pojemność ładunkowa | 36,6 m³ | ||
Granica obciążenia | 24 t | ||
Ściany czołowe | odchylne | ||
Konstrukcja | |||
Hamulec | Hik-G SAB lub brak - przelotowy przewód gł. | ||
Minimalny promień łuku | 75 m | ||
Prędkość maksymalna | 80 km/h | ||
Uwagi | |||
wyprodukowanych 2150 sztuk [1] | |||
|
2W — typ wagonów węglarek produkcji niemieckiej i polskiego Pafawagu, eksploatowanych po wojnie przez Polskie Koleje Państwowe[1].
Historia
Konstrukcja niemieckiej wersji węglarki, grupy Klagenfurt, powstała w 1943 roku jako wyraz dążenia do szczególnych oszczędności w kosztach budowy taboru kolejowego[1]. Poprzez maksymalne uproszczenie konstrukcji ostoi i pudła (m.in. likwidacja podciągu, zmniejszenie liczby słupków, drewniane oszalowanie drzwi) znacznie oszczędzono na zużyciu stali, a masa wagonu zmniejszyła się o około 2 tony[1]. Standardowa nośność 27,5 t mogła być w wagonach na łożyskach tocznych zwiększona do 31 t[1].
Do 1945 roku wyprodukowano ponad 20 tysięcy wagonów, m.in. w Ostrowcu[1].
Na podstawie niemieckiej dokumentacji w grudniu 1945 roku przystąpiono do budowy takich samych wagonów we wrocławskim Pafawagu, lecz przy obniżonej ładowności[1]. Pierwsze 100 egzemplarzy przekazanych zostało do eksploatacji w dniu 26 stycznia 1946[1].
Zgodnie z planem, wagony 2-Ommu były produkowane we wrocławskich zakładach do września 1946, tj. do czasu rozpoczęcia produkcji węglarek 29W polskiej konstrukcji[1].
Spośród 2150 egzemplarzy dla PKP, 837 wagonów było wyposażonych w hamulec pneumatyczny Hikg z cylindrem o średnicy 12 cali. 1313 miało tylko główny przewód hamulcowy. Wagony miały zestawy kołowe na łożyskach ślizgowych, ze średnicą czopa 115 mm, resory ośmiopiórowe i nawskrośne urządzenie cięgłowe o wytrzymałości 65 ton[1].
Zobacz też
Przypisy
- p
- d
- e
Wagony węglarki |
|
---|---|
Wagony samowyładowcze |
|
Wagony kryte |
|
Wagony izotermiczne | |
Wagony platformy |
|
Wagony z otwieranym nadwoziem |
|
Wagony cysterny |
|
Wagony pojemnikowe i zbiornikowe |
|
Wagony z obniżoną przestrzenią ładunkową |
|
- Wikiprojekt:Transport szynowy