Linia kolejowa nr 395

Linia kolejowa nr 395
Zieliniec – Kiekrz
Mapa przebiegu linii kolejowej 395
Dane podstawowe
Numer linii

395

Długość

20,856[1] km

Rozstaw szyn

1435 mm

Sieć trakcyjna

3000 V DC

Prędkość maksymalna

90[2] km/h

Zdjęcie LK395
Okolice stacji Poznań Piątkowo
Historia
Rok otwarcia

1970[3]

Rok elektryfikacji

1977[3]

Przebieg
Legenda
eksploatowana / istniejąca
  zlikwidowana / rozebrana lub planowana
kolej metro lub kolej lekka
stacja kolejowa/stacja metra
przystanek
stacja bez ruchu pasażerskiego
ładownia, posterunek ruchu itp
przystanek częściowo używany
koniec linii
odcinek
odcinek w tunelu
odcinek na estakadzie
wiadukt
most
tunel pod wodą
zmiana kilometrażu
granica państwowa / inna
mijanka
przejazd kolejowo-drogowy
przeprawa promowa


    odcinek zelektryfikowany
 
-0,019
12,181
394 ↑ Poznań Krzesiny
podg Zieliniec
0,000 394 Kobylnica
353
Bogucin ul. Gnieźnieńska 194
Główna
Pozn. ul. Janikowska
3,400 Koziegłowy
bocznica do EC Karolin, Bridgestone, Wyborowa S.A.
kładka
Pozn. ul. Gdyńska 196
Bydgoszcz Gł. 356 Poznań Gł.
Warta
estakada nad doliną Warty
Pozn. ul. Rubież
9,350[4] Naramowice podg
9,409[4] Pozn. ul. Naramowicka
Pozn. ul. Jasna Rola
Pozn. ul. Umultowska
Pozn. droga pieszo-rowerowa
Pozn. ul. Nad Różanym Potokiem
Pozn. ul. Morasko
Pozn. Wiadukt G. Narutowicza 433
14,670 Poznań Piątkowo
Pozn. ul. Sucholeska
803 do linii 354
Piła Gł. 354 Poznań Gł.
Pozn. ul. Koszalińska
Pozn. ul. Psarskie
351 Poznań Główny
Kiekrz
Kiekrz ul. Czysta
20,837
13,385
351 Szczecin Gł.
Multimedia w Wikimedia Commons

Linia kolejowa nr 395zelektryfikowana, jedno- i dwutorowa, magistralna linia kolejowa znaczenia państwowego o długości 20,856 km[1] łącząca posterunek odgałęźny Zieliniec (położony na linii kolejowej nr 394) ze stacją Kiekrz, położoną na linii kolejowej nr 351.

Historia

Linię, jako jednotorową, otwarto dla ruchu towarowego w 1970 roku[3][5]. 22 maja 1977 roku zakończono prace nad elektryfikacją linii, zaś do czerwca 1986 roku etapowo budowano drugi tor[5]. Budowę linii oficjalnie ukończono 25 czerwca 1986 r. i z tej okazji uruchomiono pociąg specjalny[6]. Generalnym wykonawcą przedsięwzięcia były Zakłady Budownictwa Kolejowego. Dokumentację przygotowało Biuro Projektów Kolejowych w Poznaniu. 29 grudnia 1987 r. włączono urządzenia samoczynnego sterowania ruchem kolejowym na odcinku Kiekrz – Krzyż[7].

Do 2010 roku w okolicy przejazdu kolejowo-drogowego w ciągu ulicy Naramowickiej istniał posterunek odgałęźny Naramowice, którego główną funkcją była obsługa owego przejazdu. Na jego obszarze znajdowały się jedynie trapezowe rozjazdy między torami – nie zaczynała się w tym miejscu żadna linia kolejowa. Posterunek oraz rozjazdy zlikwidowano w trakcie przebudowy kilku przejazdów kolejowo-drogowych[4].

Przebieg i ruch

Linia przebiega w większości w granicach administracyjnych miasta Poznania (na niektórych odcinkach stanowiąc granicę z sąsiednimi gminami: Czerwonak i Suchy Las). Zgodnie z założeniami budujących linię stanowi ona towarową obwodnicą Poznania, ponieważ omijając dworzec Poznań Główny kursują po niej pociągi towarowe z kierunku Szczecina i Piły do stacji rozrządowej Poznań Franowo.

Pierwszy pociąg pasażerski przejechał tędy 31 maja 1988[5]. Kilkukrotnie odbywał się regularny ruch pociągów pasażerskich:

  • 31 maja 1988 – 15 grudnia 2002,
  • 14 grudnia 2003 – 12 grudnia 2004,
  • 9 stycznia 2008 – 1 marca 2009 – w rozkładzie 2008/09 kursował tą linią pociąg IC Chrobry relacji Szczecin – Warszawa[5],
  • okazjonalne pociągi retro „Wokół Poznania[potrzebny przypis].

Charakterystycznym elementem linii jest estakada nad doliną Warty o długości 1956 m[8]. Budowę obiektu zakończono w 1970 roku[8].

Wypadki

29 sierpnia 2012 około godziny 5:50 na przejeździe kolejowo-drogowym w ciągu ulicy Teofila Mateckiego w Poznaniu doszło do wykolejenia wagonu[9].

Stan techniczny

Z uwagi na pogarszający się stan techniczny linii wprowadzono wiele ograniczeń prędkości. W latach 2004–2005 przeprowadzono remont dwóch torów na odcinkach Zieliniec – Koziegłowy w obu torach oraz na odcinku Poznań Piątkowo – Kiekrz celem ograniczenia poziomu hałasu i przywrócenia prędkości konstrukcyjnej 90 km/h[10]. Na pozostałych odcinkach prędkość dopuszczalną obniżono do 30 km/h[11].

Przypisy

  1. a b Id-12 (D29) Wykaz linii. plk-sa.pl, 2023-09-08. [dostęp 2023-09-18]. (pol.).
  2. Wykaz maksymalnych prędkości. plk-sa.pl, 2022-12-11. [dostęp 2023-09-18]. (pol.).
  3. a b c Adrian Karwat, Krzysztof Dobrzanski, Mateusz Matusik: Linia kolejowa nr 395 Zieliniec – Kiekrz. [w:] Baza kolejowa [on-line]. semaforek.kolej.org.pl. [dostęp 2017-02-24]. (pol.).
  4. a b c Adrian Karwat, Krzysztof Dobrzanski, Mateusz Matusik: Naramowice (posterunek zlikwidowany). [w:] Baza kolejowa [on-line]. semaforek.kolej.org.pl. [dostęp 2020-02-02]. (pol.).
  5. a b c d Historia linii, [w:] Linia Zieliniec – Kiekrz (395) [online], bazakolejowa.pl [dostęp 2019-07-12]  (pol.).
  6. Zdjęcie czoła pociągu otwierającego II tor z mostem na obwodnicy
  7. Wydarzenia w Poznaniu w 1987 r. (część czwarta), „Kronika Miasta Poznania” (1), 1989, s. 202, ISSN 0137-3552 .
  8. a b Most w ciągu linii kolejowej nr 395 Zieleniec–Kiekrz. mostypolskie.pl. [dostęp 2017-05-12]. (pol.). [martwy link]
  9. Poznań: wykoleił się wagon towarowy [online], epoznan.pl [dostęp 2017-11-25]  (ang.).
  10. Juliusz Engelhardt: Odpowiedź na zapytanie w sprawie niezgodnego z prawem stanu technicznego infrastruktury kolejowej w Poznaniu. 2008-02-12.
  11. UTK ograniczył eksploatację linii 202 i 395 – Rynek Kolejowy. 2015-04-20.

Linki zewnętrzne

  • Linia 395 w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl


  • p
  • d
  • e
  • Wikiprojekt:Transport szynowy