FWŚ 17W

17W
WWy
Eao

węglarka
Producent	Fabryka Wagonów Świdnica
Lata budowy	1952—1958
Wymiary
Długość całkowita	13740 mm
Wysokość całkowita	3300 mm
Wysokość ścian	2000 mm
Masa własna	25600 kg
Podwozie
Typ wózka	Diamond A1
Rozstaw czopów skrętu	8500 mm
Nadwozie i załadunek
Długość ładunkowa	12420 mm
Powierzchnia ładunkowa	34,4 m²
Pojemność ładunkowa	68,8 m³
Granica obciążenia	56 t
Konstrukcja
Hamulec	W-G SAB + postojowy
Minimalny promień łuku	75 m
Prędkość maksymalna	80 km/h
Multimedia w Wikimedia Commons

17W – czteroosiowy wagon towarowy służący do przewozu materiałów sypkich^[1].

Projekt wagonu powstał na podstawie w 1951 roku w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Taboru Kolejowego (CBK PTK) w Poznaniu^[1], projekt tego czteroosiowego wagonu do przewozu materiałów sypkich miał na celu poniesienie efektywności przewozu takich materiałów. Ponadto projekt przewidywał możliwość szybkiej przebudowy wagonu na platformy przystosowane do przewozu ciężkich pojazdów wojskowych^[1]. Konstrukcja wagonu została wykonana z belek stalowych, a poszycie z blachy stalowej, tłoczonej. Posiadały one dwuskrzydłowe drzwi o szer. 1900 mm i wys. 1800 mm^[1].

W 1952 roku rozpoczęto produkcję seryjną wagonów typu 17W w Fabryce Wagonów w Świdnicy^[1]. W trakcie produkcji seryjnej wagonów dokonano w nich modernizacji i zastosowano w charakterze słupków teowniki zamiast belek, wagony te oznaczono jako 17W/3 oraz dwuteowe belki skrętne (17W/4)^[1]. Ponadto na zamówienie hutnictwa zbudowano 257 platform oznaczonych jako 17WZ. Produkcja seryjna wagonów typu 17W została zakończona w 1958 roku, łącznie wyprodukowano 4401 wagonów wszystkich wersji^[1].