Obraz (matematyka)

f jest funkcją o dziedzinie X i przeciwdziedzinie Y. Żółty owal w Y jest obrazem funkcji f.

Obrazzbiór wszystkich wartości (należących do przeciwdziedziny) przyjmowanych przez funkcję dla każdego elementu danego podzbioru jej dziedziny[1].

Obraz funkcji to obraz jej całej dziedziny; dla funkcji f : X Y {\displaystyle f:X\to Y} oznacza się go f [ X ] , f ( X ) , im ( f ) {\displaystyle f[X],f(X),\operatorname {im} (f)} (ang. image – obraz)[potrzebny przypis] lub W f {\displaystyle W_{f}} [2]:

{ y Y : x X   y = f ( x ) } . {\displaystyle \{y\in Y:\exists x\in X\ y=f(x)\}.}

Zbiór ten jest też znany jako zbiór wartości[2][3][4] lub przeciwdziedzina, przy czym dwie dalsze nazwy bywają stosowane wymiennie[5][6]. Inne źródła definiują te dwa terminy inaczej niż obraz funkcji[potrzebny przypis][a].

Obraz można zdefiniować nie tylko dla funkcji, ale ogólnie dla wszystkich relacji dwuargumentowych.

Definicja

Słowo „obraz” może oznaczać jedno z trzech poniższych, powiązanych ze sobą, pojęć. Dalej f : X Y {\displaystyle f\colon X\to Y} oznacza funkcję (w szczególności, np. w algebrze liniowej, operator) ze zbioru X {\displaystyle X} w zbiór Y . {\displaystyle Y.}

Obraz elementu

Jeżeli x {\displaystyle x} jest elementem X , {\displaystyle X,} to f ( x ) = y , {\displaystyle f(x)=y,} czyli wartość funkcji f {\displaystyle f} na elemencie x , {\displaystyle x,} nazywa się obrazem x {\displaystyle x} poprzez f . {\displaystyle f.}

Obraz zbioru

Obrazem zbioru A X {\displaystyle A\subseteq X} w funkcji f {\displaystyle f} nazywa się podzbiór f [ A ] Y {\displaystyle f[A]\subseteq Y} wszystkich obrazów elementów tego zbioru, tzn. zbiór
{ y Y : f ( x ) = y  dla pewnego  x A } = { f ( x ) Y : x A } . {\displaystyle \left\{y\in Y\colon f(x)=y{\text{ dla pewnego }}x\in A\right\}=\left\{f(x)\in Y\colon x\in A\right\}.}
Jeżeli nie istnieje ryzyko pomyłki, to zamiast f [ A ] {\displaystyle f[A]} pisze się f ( A ) . {\displaystyle f(A).} Zapis ten pozwala na interpretację obrazu poprzez f {\displaystyle f} jako funkcji, której dziedziną jest zbiór potęgowy (wszystkie podzbiory) zbioru X , {\displaystyle X,} a przeciwdziedziną zbiór potęgowy zbioru Y . {\displaystyle Y.}

Notacja

Tradycyjne sposoby zapisu przedstawione w wyżej mogą prowadzić do nieścisłości. Alternatywą[7] może być wyodrębnienie oddzielnych nazw dla obrazu i przeciwobrazu jako funkcji między zbiorami potęgowymi:

Notacja strzałkowa
f : P ( X ) P ( Y ) , {\displaystyle f^{\to }\colon {\mathcal {P}}(X)\to {\mathcal {P}}(Y),} gdzie f ( A ) = { f ( a ) : a A } , {\displaystyle f^{\to }(A)=\{f(a)\colon a\in A\},}
Notacja gwiazdkowa
f : P ( X ) P ( Y ) {\displaystyle f_{\star }\colon {\mathcal {P}}(X)\to {\mathcal {P}}(Y)} zamiast f , {\displaystyle f^{\to },}
Inne
Alternatywną notacją f [ A ] {\displaystyle f[A]} wykorzystywaną m.in. w logice matematycznej i teorii mnogości jest f A {\displaystyle f''A} [potrzebny przypis].

Przykłady

Brzeg zbioru Mandelbrota jako obraz okręgu jednostkowego względem odwzorowania Ψ M . {\displaystyle \Psi _{M}.}
Kardioida jako obraz okręgu jednostkowego.
Krzywa sercowa jako obraz okręgu jednostkowego.
  • f : { 1 , 2 , 3 } { a , b , c , d } {\displaystyle f\colon \{1,2,3\}\to \{a,b,c,d\}} określona wzorem f ( x ) = { a dla  x = 1 , 2 c dla  x = 3. {\displaystyle f(x)={\begin{cases}a&{\text{dla }}x=1,2\\c&{\text{dla }}x=3.\end{cases}}}
    Obrazem zbioru { 2 , 3 } {\displaystyle \{2,3\}} poprzez f {\displaystyle f} jest f [ { 2 , 3 } ] = { a , c } . {\displaystyle f[\{2,3\}]=\{a,c\}.} Obrazem funkcji jest { a , c } . {\displaystyle \{a,c\}.}
  • f : R R {\displaystyle f\colon \mathbb {R} \to \mathbb {R} } dana wzorem f ( x ) = x 2 . {\displaystyle f(x)=x^{2}.}
    Obrazem { 2 , 3 } {\displaystyle \{-2,3\}} w f {\displaystyle f} jest f [ { 2 , 3 } ] = { 4 , 9 } , {\displaystyle f[\{-2,3\}]=\{4,9\},} a obrazem f {\displaystyle f} jest R + . {\displaystyle \mathbb {R} ^{+}.}
  • Jeżeli M {\displaystyle M} jest rozmaitością, a π : T M M {\displaystyle \pi \colon \operatorname {T} M\to M} jest rzutem kanonicznym wiązki stycznej T M {\displaystyle \operatorname {T} M} na M , {\displaystyle M,} to przestrzenie styczne T x ( M ) {\displaystyle \operatorname {T} _{x}(M)} dla x M . {\displaystyle x\in M.} Jest to przykład wiązki włóknistej.

Własności

Niech dana będzie funkcja f : X Y . {\displaystyle f\colon X\to Y.} Dla wszystkich podzbiorów A , A 1 , A 2 X {\displaystyle A,A_{1},A_{2}\subseteq X} oraz B , B 1 , B 2 Y {\displaystyle B,B_{1},B_{2}\subseteq Y} zachodzą następujące własności:

  • obraz jest podzbiorem przeciwdziedziny:
    f [ A ] Y ; {\displaystyle f[A]\subseteq Y;}
  • operacja obrazu jest monotoniczna, tzn.
    A 1 A 2 f [ A 1 ] f [ A 2 ] {\displaystyle A_{1}\subseteq A_{2}\Rightarrow f\left[A_{1}\right]\subseteq f\left[A_{2}\right]} oraz
  • prawdziwe są także poniższe związki z działaniami brania sumy i przekroju zbiorów:
    f [ A B ] = f [ A ] f [ B ] , {\displaystyle f[A\cup B]=f[A]\cup f[B],}
    f [ A B ] f [ A ] f [ B ] {\displaystyle f[A\cap B]\subseteq f[A]\cap f[B]} (jeśli funkcja jest różnowartościowa, to jest równość),
  • z powyższych wynikają w szczególności te oto relacje z różnicą zbiorów:
    f [ A B ] f [ A ] f [ B ] , {\displaystyle f\left[A\setminus B\right]\supseteq f[A]\setminus f[B],}

Wyżej przedstawione stosunki łączące obrazy i przeciwobrazy z algebrą (Boole’a) przekrojów i sum zachodzą nie tylko dla par zbiorów (a przez indukcję – skończonej ich liczby), ale także dla dowolnej rodziny podzbiorów (także nieprzeliczalnej). Niech ( A i ) i I {\displaystyle (A_{i})_{i\in I}} będzie rodziną indeksowaną podzbiorów X , {\displaystyle X,} a ( B j ) j J {\displaystyle (B_{j})_{j\in J}} będzie rodziną indeksowaną podzbiorów Y . {\displaystyle Y.} Wówczas

  • f [ A i ] = f [ A i ] , {\displaystyle f\left[\bigcup A_{i}\right]=\bigcup f\left[A_{i}\right],}
  • f [ A i ] f [ A i ] {\displaystyle f\left[\bigcap A_{i}\right]\subseteq \bigcap f\left[A_{i}\right]}

W języku algebry podzbiorów powyższe obserwacje oznaczają, że funkcja brania obrazu jest homomorfizmem półkrat, lecz nie krat, ponieważ nie zawsze zachowuje przekroje.

Obraz w ogólności nie zachowuje mocy podzbiorów. | f [ A ] | | A | , {\displaystyle |f[A]|\leqslant |A|,} a równość zachodzi tylko dla iniekcji (funkcji różnowartościowych)[potrzebny przypis].

Związki z przeciwobrazem

Działania brania obrazu i przeciwobrazu związane są ze sobą następującymi relacjami:

  • f [ f 1 [ B ] ] B {\displaystyle f[f^{-1}[B]]\subseteq B} (równość dla funkcji „na”),
  • f 1 [ f [ A ] ] A {\displaystyle f^{-1}[f[A]]\supseteq A} (równość dla funkcji różnowartościowej),
  • f [ A ] B A f 1 [ B ] ; {\displaystyle f[A]\subseteq B\Leftrightarrow A\subseteq f^{-1}[B];}

Zobacz też

Zobacz hasło obraz w Wikisłowniku
  • obraz w teorii kategorii

Uwagi

  1. Podobny problem istnieje w języku angielskim, z którego zapożyczono oznaczenia obrazu funkcji f {\displaystyle f} postaci rg ( f ) {\displaystyle \operatorname {rg} (f)} bądź ran ( f ) {\displaystyle \operatorname {ran} (f)} (ang. range – zbiór wartości, przeciwdziedzina; dosł. zakres)[potrzebny przypis].

Przypisy

  1. obraz zbioru, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-10-14] .
  2. a b publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Dziedzina, przeciwdziedzina i zbiór wartości funkcji, Matematyka z ZUT-em, Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, matematyka.zut.edu.pl [dostęp 2023-12-22].
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Jeżewska, Zbiór wartości funkcji. Przeczytaj, Zintegrowana Platforma Edukacyjna, zpe.gov.pl [dostęp 2023-12-21].
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Piotr Stachura, Odczytywanie dziedziny i zbioru wartości funkcji z wykresu, kanał Khan Academy na YouTube, 8 października 2014 [dostęp 2023-12-21].
  5. przeciwdziedzina, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-12-21] .
  6. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Barbaszewska-Wiśniowska, Pojęcie funkcji. Dziedzina i przeciwdziedzina, pre-epodreczniki.open.agh.edu.pl, 19 października 2015 [dostęp 2023-12-22].
  7. Blyth 2005 ↓, s. 5.

Bibliografia

  • Thomas ScottT.S. Blyth Thomas ScottT.S., Lattices and Ordered Algebraic Structures, London: Springer, 2005, ISBN 1-85233-905-5, OCLC 262677746 .

Literatura dodatkowa

  • Michael Artin: Algebra. Prentice Hall, 1991. ISBN 81-203-0871-9.

Linki zewnętrzne

  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Image, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.). [dostęp 2023-10-10].
  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Range, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.). [dostęp 2023-10-10].
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Range of values (ang.), Encyclopedia of Mathematics, encyclopediaofmath.org, [dostęp 2023-12-21].
  • p
  • d
  • e
pojęcia podstawowe
obraz
  • zbiór wartości
przeciwobraz
typy (rodzaje)
ogólne
ciągi
inne funkcje jednej zmiennej
funkcje wielu zmiennych
funkcje zdefiniowane
samą przeciwdziedziną
działania algebraiczne
odmiany działań
jednoargumentowych
funkcje zdefiniowane
zbiorem wartości
zdefiniowane porządkiem
zdefiniowane algebraicznie
inne funkcje
pojęcia określone
głównie dla działań
jednoargumentowych
złożenie funkcji
(superpozycja)
przypadek działań
jednoargumentowych
inne przypadki
struktury
definiowane funkcjami
inne powiązane
pojęcia
twierdzenia
uogólnienia

  • DSDE: værdimængde