II symfonia Beethovena
Kompozytor | Ludwig van Beethoven |
---|---|
Czas powstania | 1798-1802 |
Miejsce powstania | Heiligenstadt(inne języki) |
Data premiery | 5 kwietnia 1803 |
Miejsce premiery | Wiedeń |
Czas trwania | 30-35 minut |
Dedykacja | książę Karl Alois Lichnowsky(inne języki) (1761-1814)[1] |
II symfonia D-dur op. 36 Ludwiga van Beethovena powstała w latach 1798–1802, głównie podczas pobytu kompozytora w podwiedeńskim Heiligenstadt(inne języki). Premiera miała miejsce 5 kwietnia 1803 r. w Wiedniu.
Beethoven zaczął pisać szkice do tej symfonii co najmniej na 3 lata przed jej ukończeniem[2].
Należy do schyłku pierwszego, wczesnego okresu twórczości Beethovena. Choć skomponowana w tragicznym dla kompozytora okresie, w którym zdał on sobie sprawę, że jego głuchota nasila się i prawdopodobnie nie zostanie wyleczona, II symfonia jest jedną z najradośniejszych w jego dorobku; dzieło skrzy się dowcipem, choć zawiera także momenty dramatyczne, charakterystyczne dla Beethovena zwłaszcza w latach późniejszych[1].
Skład orkiestry
- 2 flety
- 2 oboje
- 2 klarnety
- 2 fagoty
- 2 waltornie
- 2 trąbki
- kotły
- smyczki
Forma
Symfonia składa się ze standardowych 4 części; część I poprzedzona jest rozbudowanym wolnym wstępem.
- Adagio molto (metrum 3/4) — Allegro con brio (metrum 4/4),
- Larghetto (metrum 6/8),
- Scherzo. Allegro (metrum 3/4),
- Allegro molto (metrum 2/2)
Przypisy
- p
- d
- e
- I: C-dur op. 21
- II: D-dur op. 36
- III: Es-dur „Eroica” op. 55
- IV: B-dur op. 60
- V: c-moll op. 67
- VI: F-dur „Pastoralna” op. 68
- VII: A-dur op. 92
- VIII: F-dur op. 93
- IX: d-moll op. 125
Sonaty fortepianowe |
|
---|---|
Sonaty na skrzypce i fortepian |
|
Sonaty wiolonczelowe |
|
Inne sonaty |
|
Koncerty fortepianowe |
|
---|---|
Koncerty skrzypcowe | |
Inne koncerty |
- I: Es-dur (op. 4)
- II: C-dur (op. 29)
- III: c-moll (op. 104)
- Fuga na kwintet smyczkowy D-dur (op. 137)
Wczesne kwartety |
|
---|---|
Kwartety Razumowskiego |
|
Pośrednie kwartety |
|
Późniejsze kwartety (Kwartety Golicynowskie) |
|
- Septet Es-dur (op. 20)
- Sekstet Es-dur (op. 71)
- Sekstet op. 81b
- Oktet Es-dur (op. 103)