Suwak anatolijski
Meriones tristrami[1] | |||
O. Thomas, 1892[2] | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | Supramyomorpha | ||
Infrarząd | myszokształtne | ||
Nadrodzina | myszowe | ||
Rodzina | myszowate | ||
Podrodzina | myszoskoczki | ||
Plemię | Gerbillini | ||
Rodzaj | suwak | ||
Gatunek | suwak anatolijski | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[11] | |||
najmniejszej troski | |||
| |||
|
Suwak anatolijski[12] (Meriones tristrami) – gatunek gryzonia z podrodziny myszoskoczków w rodzinie myszowatych, występujący w zachodniej części Azji: w Izraelu, Libanie, zachodniej Jordanii, Turcji, Syrii, północnym Iraku, północno-zachodnim Iranie i na Zakaukaziu[13].
Systematyka
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1892 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Meriones Tristrami[2]. Holotyp pochodził z regionu Morza Martwego, w Izraelu[13].
Podział systematyczny nie jest ostatecznie zbadany. W 2008 roku naukowcy przedstawili wyniki badań genetycznych trzech populacji w Turcji i wykazali, że ze względu na zróżnicowanie należy rozróżnić trzy podgatunki[14]:
- M. t. intraponticus
- M. t. lycaon
- M. t. blackleri
Wspomniane badania nie obejmowały jednak innych populacji gatunku.
Etymologia
- Meriones: gr. μηρος mēros „biodro, udo”[15].
- tristrami: wielebny Henry Baker Tristram (1822–1906), kanonik Durham, podróżnik, przyrodnik, antykwariusz, wczesny zwolennik Darwina[16].
Morfologia
Futro na części grzbietowej ma zróżnicowane ubarwienie: od czerwono-brązowego, przez szarawo-żółty do czerwono-brązowego. Część brzuszna ma kolor brudnobiały z lekkim odcieniem żółtym[17].
Cecha | przedział | średnia |
---|---|---|
całkowita długość ciała z głową (mm) | 270–340 | 292,8 |
długość tułowia z głową (mm) | 131–175 | 145,9 |
długość ogona (mm) | 138–165 | 149,6 |
długość tylnej łapy (mm) | 34–41 | 36,9 |
długość ucha (mm) | 19–23 | 20,8 |
masa ciała (g) | 74–157 | 99,8 |
Cykl życia
Samica może rodzić przez cały rok. Ciąża trwa około 25–29 dni, a zwykle rodzi się 1–6 młodych. Oseski nie mają futer, a ich skóra jest różowa. Rodzice wspólnie troszczą się o potomstwo – samiec może opiekować się młodymi w gnieździe w ciągu dnia, podczas gdy samica żeruje. Malce stały pokarm zaczynają przyjmować około 22 dnia życia[17].
Rozmieszczenie geograficzne
Suwak anatolijski występuje powszechnie w zachodniej części Azji: w Izraelu, Libanie, zachodniej Jordanii, Turcji, Syrii, północnym Iraku, północno-zachodnim Iranie i na Zakaukaziu[13].
Ekologia
Suwak anatolijski żeruje na powierzchni. Żywi się częściami zielonymi roślin i nasionami[11] (pszenica, jęczmień, koniczyna, winorośl), ale w treści żołądka badanych osobników z populacji tureckiej, naukowcy odnaleźli resztki mrówek z rodzaju Formica. Na M. tristrami pasożytują kleszcz pospolity i Nosopshyllus durii[17].
Siedlisko
Suwak anatolijski zamieszkuje stepy i półpustynie, w obszarach o opadach większych niż 100 mm rocznie. Wyjątkiem są tereny w północno-wschodniej Syrii i Jordanii, gdzie zasiedla tereny pustynne. Zarówno typy gleb siedlisk, jak i ukształtowanie nory jest zróżnicowane[11]. Nora badana przez tureckich zoologów została odnaleziona na terenie płaskim, lekko opadającym. Miała od 3 do 5 wejść o średnicy 7 cm, a tunele opadały pod kątem 30°–45° na głębokość około 30 cm. Komora gniazdowa ma około 8 cm szerokości, a spiżarnia do składowania żywności około 10 cm. Komora gniazdowa wysłana była wysuszonymi częściami roślin, rozdrobnionymi resztkami papieru i śmieciami[17].
Przypisy
- ↑ Meriones tristrami, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b O. Thomas. Description of a new species of Meriones from Palestine. „The Annals and Magazine of Natural History”. Sixth series. 9, s. 148, 1892. (ang.).
- ↑ O. Thomas. On two new Muridæ from Smyrna. „The Annals and Magazine of Natural History”. 12 (Seventh series), s. 189, 1903. (ang.).
- ↑ O. Thomas. Notes on gerbils referred to the genus Meriones, with descriptions of new species and subspecies. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 3, s. 272, 1919. (ang.).
- ↑ V.G. Heptner. Notizen über die Gerbillinae (Mammalia, Muridae). III. „Zoologischer Anzeiger”. 94, s. 121, 1931. (niem.).
- ↑ Aharoni 1932 ↓, s. 199.
- ↑ Aharoni 1932 ↓, s. 200.
- ↑ G. Neuhäuser. Diagnosen neuer kleinasiatischer Mäuse. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 11 (1), s. 159, 1936. (niem.).
- ↑ G.G. Haas G.G., Remarques sur la microfaune des mammifères de la grotte d’Oumm Qatafa, [w:] R.R. Neuville (red.), Le paléolithique et mésolithique du Désert du Judée, „Archives de l’institut de Paléontologie humaine”, 24, 1951 (fr.).
- ↑ N. Yiğit & E. Çolak. A new subspecies of Meriones tristrami Thomas, 1892 (Rodentia: Gerbillinae) from Kilis (southeastern Turkey): Meriones tristrami kilisensis subsp. n. „Turkish Journal of Zoology”. 22, s. 100, 1998. (ang.).
- ↑ a b c Meriones tristrami, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 262. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Meriones (Pallasiomys) tristrami. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-13].
- ↑ Ş. Bulut, N. Yiğit. Allozyme Variations on Subspecies of Meriones tristrami (Rodentia: Gerbillinae) In Western Anatolia. „Hacettepe J. Biol. & Chem.”. 39 (1), s. 51–56, 2011. Hitit University, Faculty of Science and Art, Department of Biology, Çorum, Turkey. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 410, 1904. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 418. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ a b c d e Y. Demi̇rbaş, N. Pamukoğlu. The Bioecology of Meriones tristrami Thomas, 1892 in Kırıkkale Province (Mammalia: Rodentia). „International Journal of Natural and Engineering Sciences”. 2 (3), s. 39-44, 2008. University of Kırıkkale. ISSN 1307-1149. (ang.).
Bibliografia
- B. Aharoni. Die Muriden von Palästina und Syrien. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 7 (5), s. 166–240, 1932. (niem.).