Schronisko Sowa

Schronisko Sowa
Ilustracja
Schronisko Sowa od zachodu
Państwo

 Polska

Pasmo

Góry Sowie

Wysokość

900 m n.p.m.

Data otwarcia

1897

Data zamknięcia

2022

Właściciel

prywatny

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko Sowa”
Ziemia50°40′16″N 16°28′49″E/50,671111 16,480278
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Schronisko Sowa od południa

Schronisko Sowa (niem. Eulenbaude) - nieczynne schronisko turystyczne położone na wysokości 900 m n.p.m. w Górach Sowich pomiędzy szczytem Wielkiej Sowy a schroniskiem Orzeł i Przełęczą Sokolą.

Historia

Z inicjatywą budowy w tym miejscu schroniska wystąpił walimski fabrykant Carl Wiesen. Obiekt uruchomił w 1897 Związek Towarzystw Górskich na Wielkiej Sowie (niem. Verband der Gebirgsvereine an der Eule). Początkowo schronisko miało prosty kształt - drewniany budynek, kryty dwuspadowym dachem, ustawiony na kamiennej podmurówce. W jego wnętrzu były dwie sale gościnne (jedna związkowa), oraz jeden duży i cztery małe pokoje dla turystów z ośmioma miejscami noclegowymi. Początkowo czynne było tylko do jesieni, później zaczęło funkcjonować przez cały rok. W 1898 uruchomiono bufet[1].

Aby wybudować schronisko VGE musiało zaciągnąć pożyczkę oraz wyemitować papiery wartościowe - ogólny koszt konstrukcji wyniósł 12 tysięcy marek (dwukrotnie więcej niż zakładano). Cały czas trwały prace przy obiekcie: najpierw ocieplono ściany i zamontowano okiennice, w 1900 doprowadzono wodę oraz zainstalowano piorunochron. W 1910 schronisko rozbudowano poprzez dobudowanie oszklonego pomieszczenia. W 1914 Eulenbaude częściowo strawił pożar[1].

Obiektem administrowało Towarzystwo Sowiogórskie z Dzierżoniowa. Wśród dzierżawców swoją funkcję najdłużej sprawował Fritz Nikolaus, prowadzący schronisko od 1915 do 1940. W okresie międzywojennym konieczna była kolejna rozbudowa i modernizacja - oszklono werandę, zbudowano toalety, doprowadzono elektryczność, wybudowano kolejną werandę i murowaną altanę. Eulenbaude posiadało centralne ogrzewanie i bieżącą wodę.

Schronisko było bardzo popularne wśród turystów, ale właściciele byli nastawieni raczej na spacerowiczów, niż osoby chcące zatrzymać się na noc. W części gastronomicznej znajdowało się 300 miejsc, natomiast liczba łóżek wynosiła jedynie 11 do 16.

Po II wojnie światowej budynek przejął Fundusz Wczasów Pracowniczych i otworzył tutaj Dom Wczasowy "Marysieńka". W późniejszym okresie obiekt wyremontowano i ponownie otwarto dla turystów, korzystając ze statusu gospodarstwa agroturystycznego. W 2018 dotychczasowym gospodarzom wypowiedziano umowę dzierżawy, w wyniku czego 22 czerwca 2022 roku, po 25 latach działalności nastąpiło zamknięcie obiektu dla turystów[1][2].

Turystyka

Przypisy

  1. a b c Joanna Dzikowska: Po 25 latach schronisko Sowa kończy działalność. Opiekunowie dostali nakaz eksmisji. 2022-06-12. [dostęp 2022-06-12].
  2. Schronisko Sowa. [dostęp 2024-02-13].
  3. Informacje zawarte na stronie PTTK Strzelin; dostęp: 21.04.2015

Bibliografia

  • Przerwa Tomasz, Odkryli dla nas piękno gór. Trzy sudeckie organizacje górskie 1881-1945: Verband der Gebirgsvereine an der Eule, Waldenburger Gebirgsverbad, Zobtengebirgsverein, Toruń 2003
  • p
  • d
  • e
Schroniska i inne obiekty turystyczne w polskich Sudetach
Schroniska istniejące
Góry Bystrzyckie
Góry Izerskie
Góry Kamienne
Góry Opawskie
Góry Orlickie
  • Schronisko PTTK „Orlica”
Góry Sowie
Góry Stołowe
Karkonosze
Masyw ŚnieżnikaGóry Bialskie
Rudawy Janowickie
Pogórze Izerskie
Przedgórze Sudeckie
Schroniska nieistniejące
Góry Opawskie
Góry Orlickie
Góry Sowie
Góry Bystrzyckie
Karkonosze
Masyw ŚnieżnikaGóry Bialskie
Góry Wałbrzyskie
Rudawy Janowickie
Góry Izerskie
Góry Kaczawskie
Wzgórza Włodzickie