Eugene Fluckey
Rear Admiral | |||
Data i miejsce urodzenia | 5 października 1913 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 28 czerwca 2007 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1935–1972 | ||
Siły zbrojne | US Navy | ||
Jednostki | USS „Barb” | ||
Stanowiska | d-ca Sił Podwodnych Floty Pacyfiku | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Odznaczenia | |||
|
Eugene Bennett Fluckey (ur. 5 października 1913 w Waszyngtonie[1], zm. 28 czerwca 2007 w Annapolis[2]) – amerykański wojskowy, oficer broni podwodnej marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Podczas wojny podwodnej na Pacyfiku, dowódca okrętu podwodnego USS „Barb” (SS-220). Za swoje zasługi odznaczony m.in. Medalem Honoru. Odszedł w stan spoczynku w 1972 w stopniu kontradmirała (Rear Admiral).
Życiorys
Był absolwentem Mercersburg Academy w Pensylwanii. W 1931 wstąpił do United States Naval Academy, którą ukończył cztery lata później. Jego pierwszym przydziałem był pancernik „Nevada”, następnym niszczyciel „McCormick”. W 1938 odbył kurs w Submarine School w New London. W chwili przystąpienia Stanów Zjednoczonych do wojny służył na okręcie podwodnym „Bonita”, na którym odbył pięć patroli bojowych na Oceanie Atlantyckim.
W 1944 został skierowany na staż dowódczy na USS „Barb”. Po jednym patrolu w charakterze obserwatora, 28 kwietnia 1944 został mianowany jego dowódcą w stopniu komandora porucznika (Commander). Na tym okręcie odniósł szereg sukcesów, zatapiając między innymi japoński lotniskowiec eskortowy „Unyō”. Za swoją wojenną służbę został odznaczony Medalem Honoru oraz czterokrotnie Navy Cross.
W sierpniu 1945 zdał dowództwo „Barba”, mając w perspektywie objęcie budowanego w Groton USS „Dogfish”. Został jednak ostatecznie skierowany do pracy sztabowej, pod koniec tego samego roku obejmując stanowisko osobistego adiutanta admirała Chestera W. Nimitza. W kolejnych latach dowodził okrętem podwodnym „Halfbeak”, służył w sztabie dowódcy sił podwodnych Floty Atlantyckiej, zaś w latach 1950–1953 był attaché wojskowym w Lizbonie.
W kolejnych latach pełnił różne funkcje sztabowe i liniowe. Na początku lat 60. został awansowany do stopnia kontradmirała. W czerwcu 1964 objął stanowisko dowódcy Sił Podwodnych Floty Pacyfiku. Od lipca 1966 przez dwa lata pełnił funkcję szefa Biura Wywiadu Marynarki. Odszedł z czynnej służby w sierpniu 1972.
Zmarł 28 czerwca 2007 w Annapolis. Został pochowany na tamtejszym United States Naval Academy Cemetery.
Przypisy
Bibliografia
- Rear Admiral Eugene B. Fluckey, USN. Naval History and Heritage Command. [dostęp 2016-08-11].
- Sławomir Walkowski. Eugene Bennet Fluckey: Amerykański as i jego USS Barb. „Militaria XX wieku”. 3(12)/2006. ISSN 1732-4491.
- p
- d
- e
Dowództwa |
| ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Typy okrętów z napędem spalinowo-elektrycznym | |||||||||||||
Typy okrętów z napędem atomowym |
| ||||||||||||
Okręty unikatowe |
| ||||||||||||
Głębinowe i doświadczalne | |||||||||||||
Zaplecze |
| ||||||||||||
Projekty |
| ||||||||||||
Uzbrojenie i urządzenia |
| ||||||||||||
Postacie | |||||||||||||
Katastrofy i wypadki |
| ||||||||||||
Artykuły przekrojowe | |||||||||||||
Listy |