Avia BH-4
Dane podstawowe | |||
Państwo | Czechosłowacja | ||
---|---|---|---|
Producent | Avia | ||
Konstruktor | Pavel Beneš i Miroslav Hajn | ||
Typ | |||
Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji drewnianej | ||
Załoga | 1 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1922 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | silnik widlasty Škoda HS.8Ba | ||
Moc | 220 KM (162 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 10,25 m | ||
Długość | 6,98 m | ||
Wysokość | 2,97 m | ||
Powierzchnia nośna | 15,76 m² | ||
Masa | |||
Własna | 724 kg | ||
Startowa | 1015 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 220 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 190 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 4,2 m/s | ||
Pułap | 6700 m | ||
Zasięg | 510 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2 zsynchronizowane karabiny maszynowe „Vickers” kal. 7,7 mm | |||
Użytkownicy | |||
Czechosłowacja | |||
|
Avia BH-4 – czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego.
Historia
W 1922 roku w wytwórni lotniczej Avia wraz z samolotem Avia BH-3 opracowano kolejny samolot myśliwski w układzie dolnopłatu, którego konstrukcję oparto o wcześniejszy samolot, z tym że zgodnie z sugestiami władz wojskowych zastosowano silnik Škoda HS.8Ba, był to silnik Hispano-Suiza 8Ba produkowany na licencji w wytwórni Škoda. Zastosowanie tego silnika spowodowało, że konstrukcja samolotu uległa takiej dużej zmianie, że uznano go za nowy samolot i otrzymał on oznaczenie BH-4.
Prototyp samolotu BH-4 został oblatany w 1922 roku, a następnie przeszedł testy wojskowe. Ponieważ jednak wojsko zamówiło serię samolotów myśliwskich BH-3, zaniechano dalszych prac nad tą konstrukcją, szczególnie że zaczęto preferować wtedy samoloty myśliwskie w układzie dwupłatu.
Użycie w lotnictwie
Samolot Avia BH-4 uczestniczył tylko w testach fabrycznych oraz testach dla wojska.
Opis techniczny
Samolot myśliwski Avia BH-4 był dolnopłatem o konstrukcji drewnianej. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota, a przed nią umieszczono silnik. Napęd stanowił silnik widlasty w układzie V, 8-cylindrowy chłodzony cieczą. Podwozie klasyczne, stałe.
Uzbrojenie stanowiły 2 zsynchronizowane karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm umieszczone w kadłubie po obu stronach silnika.
Bibliografia
- Václav Němeček: Československá letadla (1918-1945). Praga: Naše vojsko, 1983, s. 104-105, 254-255. (cz.).
- William Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. London: Salamander Book, 2001, s. 33-34. ISBN 978-0-86288-220-4. (ang.).