Jovan Vukotić

JOVAN VUKOTIĆ
Jovan Vukotić drži reč prilikom polaganja zakletve regruta Prve beogradske brigade KNOJ-a, Beograd 24. novembra 1944.
Mesto rođenja	Nikšić Knjaževina Crna Gora
Datum smrti	25. 1. 1982. (74 godina)
Mesto smrti	Beograd, SR Srbija SFR Jugoslavija
Supruga	Ranka Vukotić
Profesija	vojno lice, istoričar
Član KPJ od	1942.
Učešće u ratovima	Aprilski rat Narodnooslobodilačka borba
Služba	Jugoslovenska vojska NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1928 — 1941. 1941 — 1962.
Čin	general-pukovnik JNA
Narodni heroj od	27. novembra 1953.
Odlikovanja	jugoslovenska odlikovanja: inostrana odlikovanja: Šablon:Orden Grunvaldov krst2

Jovan Jovo Vukotić (Nikšić, 22. februar 1907 — Beograd, 25. januar 1982) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, magistar istorijskih nauka, general-pukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Rođen je 22. februara 1907. godine u Nikšiću. Osnovnu školu i sedam razreda gimnazije je završio u rodnom gradu, a potom je prešao na Vojnu akademiju u Beograd. Godine 1928. je završio Vojnu akademiju, a potom je završio Pešadijsku oficirsku školu u Sarajevu, 1932. godine i Radio-telegrafsko-tehnički kurs u Zemunu, 1934. godine. Kao oficir Jugoslovenske vojske, nalazio se na dužnostima komandira voda, komandira streljačke čete i komandira Čete pratećih oruđa u Mostaru, kao i pomoćnik odeljenskog starešine na Vojnoj akademiji u Beogradu. U Jugoslovenskoj vojsci je imao čin kapetana prve klase.^[1]

Aprilski rat 1941. zatekao ga je na službi u štabu Primorske armijske oblasti u Mostaru. Posle kapitulacije Jugoslovenske vojske, 17. aprila izbegao je zarobljavanje i vratio se u Nikšić. U rodnom gradu se preko prijatelja i poznanika, povezao sa organizatorima oružanog ustanka i aktivno se uključio u rad. Učestvovao je u prikupljanju materijala i vojne tehnike, radio na skupljanju podataka o jačini, sastavu i rasporedu okupacionih snaga na teritoriji Nikšićkog sreza i okoline, suprotstavljao se angažovanju bivšeg oficirskog kadra u službu italijanskog okupatora i dr.^[1]

Od prvog dana bio je učesnik Trinaestojulskog ustanka naroda Crne Gore i učestvovao u borbama oko Nikšića, Ostroga, na Žirovnici i drugim mestima. Bio je najpre komandir topovskog odeljenja, potom komandir čete i zatim zamenik komandanta bataljona u Nikšićkom partizanskom odredu. Posle povlačenja partizanskih snaga iz Crne Gore, početkom 1942. godine, dolazi do njegovog punog vojnog angažovanja — postavljen je najpre za vojnog instruktora, a potom se nalazio na dužnostima: načelnika Štaba Pete proleterske crnogorske udarne brigade, načelnika Štaba Druge proleterske divizije, načelnika Štaba Petog bosanskog korpusa i na kraju avgusta 1944. godine komandanta Korpusa narodne odbrane Jugoslavije (KNOJ).^[1]

Svoje vojne veštine, naročito je iskazao u rukovođenju grupom bataljona Pete crnogorske i Desete hercegovačke brigade u borbama na Vlašiću, u rukovođenju forsiranja Drine i Tare u toku Četvrte neprijateljske ofanzive početkom 1943. godine, u proboju obruča na Sutjesci, na liniji Vrbnica–Stružinsko brdo, kao komandant kolone sastava tri brigade, i u planiranju i organizaciji napada prilikom prvog oslobođenja Tuzle, 2. oktobra 1943. godine. Kada su maja 1943. godine uvedeni činovi u NOVJ, unapređen je u čin pukovnika, a naredbom Vrhovnog štaba NOV i POJ je 1. novembra 1943. godine za „pokazanu umešnost u rukovođenju i osvedočenu hrabrost“ unapređen je u čin general-majora. U članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) primljen je 1942. godine.^[1]

Maja 1945. godine istakao se u rukovođenju operacijom uništenja preostalih četničkih snaga na Zelengori. Takođe, Korpus je pod njegovom komandom, tokom 1945. i 1946. godine vodio mnoge borbe protiv mnogih odmetničkih bandi. Na dužnosti komandanta Korpusa narodne odbrane Jugoslavije nalazio se sve do septembra 1950. godine, kada je prešao na službu u Jugoslovensku armiju. U JNA se nalazio na dužnostima načelnika Pešadijskog školskog centra, predsednika Ispitne komisije za sticanje čina pukovnika rodova i službi u JNA i načelnika Vojnoistorijskog instituta JNA (VII). Godine 1952. završio je Višu vojnu akademiju JNA u Beogradu, a 1965. treći stepen istorijskih nauka na Filozofskom fakultetu u Beogradu i stekao zvanje magistra. Godine 1962. je bio demobilisan u činu general-pukovnika JNA.^[1][2]

Bio je aktivan društveno-politički radnik u Opštini Stari grad u Beogradu, gde je više puta bio biran u organe Saveza komunista Jugoslavije (SKJ).

Umro je 25. januara 1982. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu.

Posle odlaska u penziju, posvetio se istoriji. Napisao je nekoliko istorijskih radova na tematiku iz NOR, kao i veći broja tekstova i kritičkih osvrta iz oblasti vojne veštine. Napisao je knjige:^[1]

• Zadržavajuća odbrana (1957),
• Druga proleterska divizija (1972),
• Ustanak u Nikšićkom srezu (1974),
• Stvaranje i uređenje slobodnih teritorija u NOR (1981) i dr.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden ratne zastave, Orden partizanske zvezde sa zlatnim vencem, Orden zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Orden narodne armije sa lovorovim vencem, Orden za vojne zasluge sa velikom zvezdom i Orden za hrabrost.^[3] Od inostranih, ističu se sovjetski Orden Suvorova prvog stepena i Grunvaldov krst drugog stepena NR Poljske. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 27. novembra 1953. godine.^[1]

• Ko je ko u Jugoslaviji — biografski podaci o jugoslovenskim savremenicima. Beograd: Sedma sila. 1957.  (COBISS)
• Ko je ko u Jugoslaviji — jugoslovenski savremenici. Beograd: Hronometar. 1970.  (COBISS)
• Vojna enciklopedija tom X. Beograd. 1975.  (COBISS)
• Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.  (COBISS)

• p
• r
• u

Druga proleterska divizija

Jedinice i rukovodioci Druge proleterske udarne divizije

Jedinice

prilikom formiranja	Druga proleterska brigada (do kraja rata) Četvrta proleterska crnogorska brigada (do kraja rata) Druga dalmatinska proleterska brigada (do 1944)
kasnije u toku rata	Treća proleterska sandžačka brigada (1943—1944) Treća srpska brigada (od 1944. do kraja rata) Šesta srpska brigada (1944—1945) Artiljerijska brigada (od 1945. do kraja rata)

Rukovodioci

Komandanti	Peko Dapčević (1942—1943) Ljubodrag Đurić (1943) Ljubo Vučković (1943—1944) Sredoje Urošević (1944—1945)
Politički komesari	Mitar Bakić (1942—1943) Slobodan Penezić Krcun (1943) Milosav Milosavljević (1943—1944) Milinko Đurović (1944) Milija Stanišić (1944—1945)
Načelnici štaba	Jovan Vukotić (1942—1943) Stojadin Soldatović (1943) Savo Drljević (1943—1944)