Fulgencije Ferand
Fulgencije Ferand (latinski: Fulgentius Ferrandus) bio je kanonist i teolog afričke crkve, koji je živeo u prvoj polovini 6. veka.
Život
Bio je đakon u Kartagini i verovatno je sa svojim starešinom i zaštitnikom, Fulgencijem iz Ruspe, otišao u izgnanstvo na Sardiniju kad je afričke biskupe iz njihovih episkopskih sedišta prognao arijanski vandalski kralj Trasamund. Nakon Trasamundove smrti i Hilderikovog dolaska na vlast 523. izgnanicima je dopušteno da se vrate i Ferand je, premda tek đakon, brzo stekao veliki ugled u afričkoj crkvi. Često se tražio njegov savet u vezi s komplikovanim teoškim problemima tog vremena, a poznat je i kao jedan od najistrajnijih boraca za pravoverje u zapadnom hrišćanstvu.[1]
Iako sam to nije želeo, morao je uzeti aktivnog učešća u sporu koji je izazvala Justinijanova osuda spisa poznatih pod zajedničkim nazivom Tri glave. Na zahtev pape Vigilija, rimski đakoni Pelagije i Anatolije tražili su Ferandovo mišljenje o Justinijanovoj osudi spisa Teodora Mopsuestijskog, Teodoreta Kirskog i Ibe iz Edese i istovremeno ga zamolili da to pitanje predstavi i biskupima u Africi. Ferand se izjasnio protiv careve odluke i njegovo je mišljenje potom potvrđeno na saboru afričkih biskupa, na kojem je odlučeno i to da se prekinu sve veze s papom Vigilijem. Ferand je ubrzo nakon toga umro, pre no što je 553. održan drugi carigradski sabor.[1]
Dela
Ferandovi su spisi uglavnom doktrinarnog karaktera. Branio je trinitarijansko učenje protiv arijanaca, a bavio se i pitanjima dve Isusove prirode, krštenja i euharistije. U spisu Skraćeni crkveni kanoni Breviatio canonum ecclesiasticorum), u kojem je u 232 kanona sažeo učenje prvih sedam ekumenskih sabora u vezi s načinom života biskupa, sveštenika, đakona i drugih klerika, kao i s načinom na koji treba postupati s Jevrejima, paganima i jereticima.[1]
Na molbu comesa Regina, koji je verovatno bio vojni zapovednik severne Afrike, napisao je traktat o hrišćanskim pravilima za život vojnika. Napisao je i životopis svog učitelja, Fulgencija iz Ruspe.
Reference
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Healy 1909, s.v. Fulgentius Ferrandus
Literatura
- Healy, Patrick (1909), „Fulgentius Ferrandus”, The Catholic Encyclopedia, 6, New York: Robert Appleton Company
