Zygmunt Kamocki

Zygmunt Kamocki
podporucznik kawalerii podporucznik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1893
Posiłów, woj. kieleckie

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1919–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 Pułk Ułanów Krechowieckich,
20 Pułk Ułanów im. Króla Jana III Sobieskiego

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939

Zygmunt Kamocki herbu Jelita (ur. 3 grudnia 1893 w Posiłowie, woj. kieleckie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik kawalerii rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej, ziemianin.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Antoniego (ur. 23.12.1862, zm. 03.03.1936) i Karoliny z Chwalibogów. Ochotnik 1 pułku ułanów krechowieckich. Uczestnik wojny 1920, walczył pod Równem, Zamościem, Żółkwią[1]. Do stopnia podporucznika awansowany w 1926 ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1925[1]. W 1934 w stopniu podporucznika (starszeństwo z dniem 1 sierpnia 1925 i 271 lokata w korpusie oficerów rezerwy kawalerii) miał przydział jako oficer rezerwy do 20 pułku ułanów, podlegał pod PKU Radomsko[2].

W okresie międzywojennym administrował m.in. majątkiem Zakrzew.

W sierpniu 1939 zmobilizowany. W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej. Według stanu na 18 listopada 1939 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa bez numeru[3], poz. 74 z 1.04.1940[4]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[3]. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943. Krewni do 1958 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie. W Archiwum Robla (pakiet 02595-02) znajduje się kalendarzyk znaleziony przy szczątkach por. Michała Benescha, w którym wśród grupy oficerów pułku telegraficznego wymieniony jest Kamocki.

Był żonaty z Krystyną z Boguszów[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Upamiętniony pamiątkową tabliczką imienną na Pomniku Katyńskim na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie[6]

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000, s. 248 .
  2. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934, s. 125, 600 .
  3. ↑ a b УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 364 .
  4. ↑ Tucholski 1991 ↓, s. 596.
  5. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  6. ↑ Administrator, Pomnik Katyń 1940 z nazwiskami [online], www.cmentarzcentralny.szczecin.pl [dostęp 2018-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-14]  (pol.).
  7. ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .

Bibliografia

  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.