Znieczulenie podpajęczynówkowe

Igły do wkłucia lędźwiowego
Zakładanie znieczulenia podpajęczynówkowego

Znieczulenie podpajęczynówkowe – forma znieczulenia regionalnego z grupy blokad centralnych, w której leki wywołujące przerwanie przewodnictwa nerwowego podaje się bezpośrednio do płynu mózgowo-rdzeniowego znajdującego się w worku oponowym otaczającym rdzeń kręgowy drogą punkcji lędźwiowej. Ze względów bezpieczeństwa nakłucie opony twardej wykonuje się w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, gdzie nie istnieje ryzyko uszkodzenia rdzenia kręgowego[1]. Znieczulenie charakteryzuje się bardzo szybkim początkiem działania, przewidywalnym rozkładem obszaru znieczulenia oraz stosunkowo krótkim czasem działania[2].

Przypisy

  1. ↑ DariuszD. Kosson DariuszD., MaciejM. Łapoć MaciejM., EwaE. Mayzner-Zawadzka EwaE., Ciągłe znieczulenie podpajęczynówkowe, „Anestezjologia Intensywna Terapia”, 04/2004, Borgis, s. 293–297 [dostęp 2024-07-21]  (pol.).
  2. ↑ WiktorW. Sułkowski WiktorW., Przebieg znieczulenia, [w:] MarekM. Ciężki (red.), Znieczulenie Informator dla pacjenta, wyd. 2, Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w Ostrowi Mazowieckiej, 29 stycznia 2018 [dostęp 2024-07-21]  (pol.).

Zobacz też

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Kontrola autorytatywna (neuraxial anesthesia):
  • GND: 4137116-1
Encyklopedie internetowe:
  • Britannica: science/spinal-anesthesia