Zgrzewanie ultradźwiękowe

Ten artykuł od 2020-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zgrzewanie ultradźwiękowe - przemysłowa metoda łączenia materiałów, w której fale akustyczne o wysokich częstotliwościach są wykorzystywane jako nośnik energii.

Jest jedną z metod zgrzewania tarciowego. Drgania o bardzo wysokich częstotliwościach powodują nagrzewanie i w rezultacie topienie łączonych elementów. Po ochłodzeniu, w miejscu styku elementów powstaje trwałe połączenie.

Metoda ta znajduje coraz więcej zastosowań w przemyśle i zastępuje wiele innych pracochłonnych i czasochłonnych metod łączenia ze sobą elementów.

Zalety

• Bardzo krótkie czasy zgrzewania

• Brak termicznych uszkodzeń wokół obszaru zgrzewania

• Niskie zużycie energii podczas zgrzewania, a tym samym wysoka wydajność

• Brak potrzeby stosowania rozpuszczalników i dodatków (bezproblemowy odzysk odpadów)

• Możliwość różnorodnego ustawienia parametrów zgrzewania pozwala uzyskać stałe i powtarzalne rezultaty

• Różne materiały termoplastyczne mogą być zgrzewane razem

• Narzędzia zgrzewalnicze nie nagrzewają się, dzięki czemu można je szybko wymienić

• Brak ryzyka zranienia przez gorące części maszyny

Metoda ta jest powszechnie stosowana do łączenia elementów polimerowych, szczególnie przydatna jest przy łączeniu par materiałów różniących się składem. W procesie zgrzewania ultradźwiękowego nie ma potrzeby stosowania elementów złącznych (kołki, sztyfty), lutów, ani połączeń adhezyjnych.