Zdanie pojedyncze

Zdanie pojedyncze – wypowiedź zawierająca tylko jedno orzeczenie; dzieli się na zdanie rozwinięte i nierozwinięte[1][2].

Zdanie pojedyncze rozwinięte to takie wypowiedzenie, które oprócz podmiotu i orzeczenia, posiada również określenia w swych strukturach (przydawka, dopełnienie, okolicznik[3]). Zdanie pojedyncze nierozwinięte to takie wypowiedzenie, które może posiadać tylko orzeczenie i podmiot (orzeczenie jest konieczne, aby wyrażenie nazwać zdaniem)[1].

Zdanie pojedyncze rozwinięte:

  • Mały chłopiec idzie ścieżką prowadzącą do lasu.

Zdanie pojedyncze nierozwinięte:

  • Chłopiec idzie.

Przypisy

  1. ↑ a b Bąk 1977 ↓, s. 404.
  2. ↑ Klemensiewicz 1953 ↓, s. 8.
  3. ↑ Bąk 1977 ↓, s. 404-405.

Bibliografia

  • Piotr Bąk: Gramatyka języka polskiego – zarys popularny. Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1977. ISBN 83-214-0923-7.
  • Zenon Klemensiewicz: Zarys składni polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1953.
Kontrola autorytatywna (zdanie):
  • NKC: ph196654