Zastrzalin totara
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | nagonasienne | ||
Klasa | iglaste | ||
Rząd | araukariowce | ||
Rodzina | zastrzalinowate | ||
Rodzaj | zastrzalin | ||
Gatunek | zastrzalin totara | ||
Nazwa systematyczna | |||
Podocarpus totara G.Benn. ex D.Don[3] Lamb.Gen.Pin.ed.II.189, 1832 | |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
najmniejszej troski | |||
| |||
|
Zastrzalin totara (Podocarpus totara G.Benn. ex D.Don) – gatunek drzewa będący endemitem Nowej Zelandii. Rośnie na całej Wyspie Północnej oraz w północno-wschodniej części Wyspy Południowej.
Charakterystyka
- Pokrój
- Drzewo długowieczne, średnich/dużych rozmiarów, zwykle wysokie na 20–25 metrów, wyjątkowo dochodzi do 35 m.
- Pień
- Kora łuszcząca się papierowymi płatami w kolorze purpurowym/złoto-brązowym.
- Drewno
- Twarde, z prostymi słojami, odporne na butwienie.
- Liście
- Ostre, zielone, szpiczaste, sztywne i skórzaste, mają ok. 2 cm długości.
- Szyszki
- Znacznie zmodyfikowane, z 2–4 zrośniętymi, mięsistymi, przypominającymi jagodę soczystymi łuskami, jaskrawoczerwonymi w stanie dojrzałości. Szyszka zawiera 1–2 zaokrąglonych nasion na wierzchołkach łusek.
Zastosowanie
Drewno ze względu na odporność używane jest często na paliki ogrodzeń i struktury podłogowe.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ M.J.M.M.J.M. Christenhusz M.J.M.M.J.M. i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
- ↑ Podocarpus totara. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2012-06-02].
- ↑ Podocarpus totara, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- Britannica: plant/totara
Identyfikatory zewnętrzne: