Wyższa Szkoła Oficerska im. Józefa Bema

Wyższa Szkoła Oficerska im. Józefa Bema

Biuro przepustek, widok współczesny
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1994
Rozformowanie	2002
Patron	Józef Bem
Tradycje
Rodowód	Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Rakietowych i Artylerii
Organizacja
Dyslokacja	Toruń
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska rakietowe i artylerii

Wyższa Szkoła Oficerska im. Józefa Bema (WSO im. J. Bema) – uczelnia Sił Zbrojnych RP tzw. „Osą” w Toruniu.

 Osobny artykuł: Koszary przy ul. Sobieskiego w Toruniu.

Na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 czerwca 1994 w sprawie zniesienia dotychczasowych wyższych szkół oficerskich oraz utworzenia wyższych szkół oficerskich^[1] Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Rakietowych i Artylerii została przekształcona w Wyższą Szkołę Oficerską im. gen. Józefa Bema. Do głównych zadań realizowanych przez uczelnię należało: prowadzenie 4-letnich studiów licencjackich na kierunku zarządzanie i dowodzenie oraz prowadzenie badań naukowych w dziedzinie nauk wojskowych i technicznych.

W październiku 2002 w miejsce szkoły utworzono Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia, które szkoliło kadry podoficerskie. Kształcenie oficerów dla potrzeb wojsk rakietowych i artylerii przejęła Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych we Wrocławiu^[2].

• Komenda
• Oddział Kształcenia
• Wydział Personalny
• Wydział Naukowo-Badawczy
• Wydział Wojsk Rakietowych i Artylerii
• Zakład Dydaktyki
• Zakład Wychowania Fizycznego
• Studium Języków Obcych
• Biblioteka Naukowa
• pododdziały szkolne
• pododdziały zabezpieczenia

• gen. bryg. Andrzej Piotrowski

W Wyższej Szkole Oficerskiej im. gen. Józefa Bema odbyło się łącznie 8 promocji na pierwszy stopień oficerski. Promowano w sumie 689 podporuczników^[3]:

Wyższa Szkoła Oficerska im. gen. Józefa Bema w Toruniu, jest jedną z najstarszych uczelni wojskowych w Polsce. Jej początki sięgają pierwszych lat II Rzeczypospolitej. Została powołana 1 czerwca 1923, na mocy decyzji Szefa Sztabu Generalnego marszałka Józefa Piłsudskiego, pod nazwą Oficerska Szkoła Artylerii. W Toruniu uczelnia funkcjonowała do września 1939 roku. W latach 1923–1939 w Oficerskiej Szkole Artylerii (od 9.08.1928 w Szkole Podchorążych Artylerii) wykształcono 2184 absolwentów.

Na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy WP z dnia 15 marca 1945 utworzono w Toruniu Oficerską Szkołę Artylerii nr 2. Do jej sformowania skierowano latem 1945 znaczną część kadry i podchorążych z OSA Nr 1 w Chełmie. Inauguracja roku szkolnego w OSA Nr 2 odbyła się 1 wrześœnia 1945. W okresie od jesieni 1945 do wiosny 1946 OSA Nr 1 działała w Olsztynie. Rozwiązano ją rozkazem Naczelnego Dowódcy WP z 18 stycznia 1946, a cz궜ć kadry i podchorążych włączono w skład OSA Nr 2 w Toruniu, którą przemianowano na Oficerską Szkołę Artylerii.

12 października 1954 Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu nadano imię generała Józefa Bema. Rozkazem Ministra Obrony Narodowej z 21 lipca 1965 przemianowano uczelnię toruńską na Oficerską Szkołę Wojsk Rakietowych i Artylerii. Na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 marca 1967, Oficerska Szkoła Wojsk Rakietowych i Artylerii otrzymała status wyższej uczelni zawodowej.

• Andrzej Piotrowski, Mirosław Giętkowski (red.): 90-lecie utworzenia Oficerskiej Szkoły Artylerii. Toruń: 2013. ISBN 978-83-931251-8-0.
• Stanisław Rutkowski, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, Wydawnictwo MON, Warszawa 1970.
• Zenon Słomczyński (red.), Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Rakietowych i Artylerii im. gen. Józefa Bema. Zarys historii, Wyd. MON, Warszawa 1974.

• Garnizon Toruń