Wrona długodzioba
Corvus validus[1] | |||
Bonaparte, 1850 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | krukowate | ||
Rodzaj | Corvus | ||
Gatunek | wrona długodzioba | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
| |||
|
Wrona długodzioba[3] (Corvus validus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Osiadły. Występuje wyłącznie w obrębie Moluków (wschodnia Indonezja)[4]. Nie wyróżnia się podgatunków[5][6].
Charakterystyka
Wymiary i masa ciała
Ciało: 46–53 cm[4]
Skrzydło: 34,5–36,5 cm
Ogon: 17,0–18,3 cm
Skok: 5,2–6,4 cm
Dziób: 8,0–8,5 cm[7]
Masa: ok. 300 g[4]
Wygląd zewnętrzny
Samce średnio większe od samic. Upierzenie czarne, błyszczące. Na głowie pióra szaroniebieskawe, na szyi zielonkawe, a na spodzie skrzydeł i w górnych częściach ciała z fioletowym zabarwieniem. Upierzenie w dolnych partiach o mniej intensywnie czarnym kolorze, z piórami o delikatnie zielonych brzegach. Skrzydła szerokie i długie. Ogon średniej długości. Dziób o czarnej barwie, długi, zwężający się ku końcowi, z górną częścią podstawy częściowo zakrytą piórami. Tęczówka oka jasna, białoniebieska. Nogi czarne. U osobników młodocianych mniej intensywny odcień czerni na upierzeniu[4][7][8].
Występowanie
Środowisko
Zamieszkuje tereny leśne, szczególnie niepoddane modyfikacjom ze strony człowieka[7][4].
Zasięg występowania
Występuje na wyspach Morotai, Obi, Halmahera, Bacan, Kayoa i Kasiruta (północna część Wysp Korzennych)[7][4].
Tryb życia i zachowanie
Najczęściej przebywa w górnych partiach drzew. Spotykana zazwyczaj w parach lub rodzinnych stadach[7].
Głos
Opisywany jako głośne, szybkie i szorstkie cruk...cruk...cruk[7][4].
Status
IUCN od 2014 roku uznaje wronę długodziobą za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened); wcześniej, od 1988 roku miała ona status gatunku najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten jest dość liczny w lasach na wyspie Halmahera. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy[2].
Przypisy
- ↑ Corvus validus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Corvus validus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Corvidae Leach, 1820 – krukowate – Crows and Jays (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-15].
- ↑ a b c d e f g Long-billed Crow (Corvus validus) [online], hbw.com [dostęp 2019-06-26] (ang.).
- ↑ Long-billed Crow (Corvus validus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-15]. (ang.).
- ↑ a b c d e f SteveS. Madge SteveS., HilaryH. Burn HilaryH., Crows and jays: a guide to the crows, jays and magpies of the world, „Choice Reviews Online”, 31 (10), 1994, s. 31–5452-31-5452, DOI: 10.5860/choice.31-5452, ISSN 0009-4978 [dostęp 2019-06-26] .
- ↑ John M.J.M. Marzluff John M.J.M., TonyT. Angell TonyT., In the Company of Crows and Ravens, Yale University Press, 2008, ISBN 0-300-12255-1, OCLC 994393526 .
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i materiały audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).