Wojciech Blicharski
| Data i miejsce urodzenia | 18 kwietnia 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 30 kwietnia 1940 |
| Zawód, zajęcie | nauczyciel |
| Odznaczenia | |
     | |
Wojciech Blicharski (ur. 18 kwietnia 1889 w Petlikowcach Starych, zm. 30 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski nauczyciel, porucznik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 18 kwietnia 1889 w Petlikowcach Starych, w ówczesnym powiecie buczackim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Franciszka i Agnieszki z Rybickich[1]. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Tarnopolu[1]. Powołany do armii austriackiej. Walczył na froncie włoskim. W 1917 został ranny[2]. Był wówczas jednorocznym ochotnikiem tytularnym kapralem w 1. kompanii c. i k. Pułku Piechoty Nr 7[2]. W tym pułku został mianowany porucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 lutego 1918 w korpusie oficerów piechoty[3]. W listopadzie 1918 został internowany przez Ukraińców[4].
Po uwolnieniu (15 czerwca 1919) wstąpił do Wojska Polskiego[4]. Brał udział w wojnie 1920 r. W 1920 dowódca kompanii 29 pułku piechoty, a w 1921 referent oświatowy 10 Dywizji Piechoty[1]. 28 października 1921 został przeniesiony do rezerwy[4]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnopol. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas w grupie oficerów „powyżej 40 roku życia”[5]. W 1936 był kierownikiem Publicznej Szkoły Powszechnej w Mikulińcach[6], a później w Tarnopolu[7].
W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. 30 kwietnia 1940 został zamordowany przez NKWD w lesie katyńskim[7]. Figuruje na liście wywózkowej 052/1 z 27 kwietnia 1940 i liście PCK (AM) 277.
Był żonaty[7].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych
- Srebrny Krzyż Zasługi 11 listopada 1936 „za zasługi na polu pracy pedagogicznej, oświatowej i społecznej”[6]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[8]
- Srebrny Medal Waleczności[8]
- Brązowy Medal Waleczności[8]
- Krzyż Wojskowy Karola[8][9]
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 39.
- ↑ a b Jako Wojciech Bliharski. Lista strat nr 622. k. u. k. Kriegsministerium, 1917-10-30, s. 5..
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 389, 464, jako Wojciech Bliharski.
- ↑ a b c Ryżewski 1994 ↓, s. 298.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 15, 950.
- ↑ a b M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 470.
- ↑ a b c Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 172.
- ↑ a b c d Ryżewski 1994 ↓, s. 297.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 464.
Bibliografia
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных - узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Wacław Ryżewski. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), 1994. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. ISSN 0043-7182.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
