Wincenty Hołtyn
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 13 maja 1898 | ||
|---|---|---|---|
| Data śmierci | po 23 czerwca 1933 | ||
| Zawód, zajęcie | rolnik | ||
 | |||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| |||
Wincenty Hołtyn (ur. 13 maja 1898 w Ostrowąsie, zm. po 23 czerwca 1933) – polski rolnik, kapral rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 13 maja 1898 we wsi Ostrowąs, w ówczesnym powiecie nieszawskim guberni warszawskiej, w rodzinie Macieja i Franciszki z Trawińskich[1]. W 1909 zaczął uczęszczać do trzyoddziałowej szkoły powszechnej w Brzeźnie, a po jej ukończeniu pozostawał przy matce[2].
11 listopada 1918 wstąpił do 31 pułku piechoty we Włocławku[3]. W tym samym roku został przeniesiony do 21 pułku piechoty[3]. W 1919 ukończył trzymiesięczny kurs w szkole podoficerów w Dęblinie[3]. Po ukończeniu kursu został awansowany na starszego szeregowca, przeniesiony do 6 pułku piechoty Legionów i przydzielony do 12. kompanii w charakterze instruktora[3]. W szeregach tego oddziału walczył na wojnie z bolszewikami i awansował na kaprala[3]. Wyróżnił się 28 września 1920 w bitwie o Lidę[4]. Podporucznik Adam Eustachiewicz we wniosku o nadanie Orderu Virtuti Militari napisał: „kompania 12. zajmowała odcinek po obu stronach toru kolejowego Lida–Wilno. Kapral Hołtyn, w zastępstwie dowódca II plutonu 12. kompanii, zajął z plutonem odcinek na prawo od toru kolejowego. Zaatakowany przez kilkakrotnie przeważające siły nieprzyjacielskie, które wyraźnie dążyły do obejścia z prawego skrzydła 12. kompanii, kapral Hołtyn poderwał swój oddział, bagnetem odparł kilkakrotne ataki nieprzyjacielskie, przeszedł do przeciwnatarcia zabierając 30 jeńców i 2 karabiny maszynowe. Kapral Hołtyn swą odwagą i męstwem uratował kompanię od obejścia”[5].
Po zakończeniu działań wojennych służył w Grodnie, z którego został przeniesiony do Kadry batalionu zapasowego 6 pp Leg. w Płocku i 4 kwietnia 1922 zwolniony do rezerwy[3].
W 1923 otrzymał z dóbr państwowych 18 mórg ziemi, na której gospodarował[6]. Był członkiem honorowym Straży Ogniowej w Brzeźnie[7].
Był żonaty, miał dwóch synów: Jana (ur. 1 stycznia 1926) i Eugeniusza (ur. 11 listopada 1931)[8].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4860[9][10][11][12][13]
- Krzyż Walecznych[7][14][15]
Przypisy
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2, 4.
- ↑ a b c d e f Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 6, we wniosku jako kapral Chołtyn.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 6 grudnia 1921, s. 1608, jako Chołtyn.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 167, jako Chołtyn.
- ↑ Skarbek 1929 ↓, s. 40, jako Chołtyn.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-04]..
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 190.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-04]..
Bibliografia
- Hołtyn Wincenty. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.31-2213 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-04].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
- Edward Skarbek: Zarys historji wojennej 6-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
