Wicehrabstwo Schuf

Wicehrabstwo Schuf

Vicecomté de Schuf

ok. 1170–1257
Ustrój polityczny	monarchia feudalna
Stolica	Jaskinia Tyron
Data powstania	ok. 1170
Data likwidacji	1257
Język urzędowy	łacina starofrancuski
Religia dominująca	Chrześcijaństwo (Katolicyzm), darazyci
brak współrzędnych

Wicehrabstwo Schuf (fr. Seigneurie de Schuf) – jedyne lenno hrabstwa Sydonu, istniejące od ok. 1170 do 1257. Wicehrabstwo leżało na ziemiach wyzwolonych w czasie I krucjaty. Obecnie wchodzi w skład dystryktu Asz-Sczuf w środkowo-zachodnim Libanie.

Lenno zostało powołane w celu zabezpieczenia hrabstwa Sydonu od strony wschodniej przed atakami muzułmanów. Kluczowym punktem oporu była Jaskinia Tyron – twierdza leżąca w górach Schuf (lub Chouf, spolszczone Szuf). Zacięte walki spowodowały, że wicehrabstwo często zmieniało właścicieli:

• ok. 1110–1133: część Królestwa Jerozolimskiego
• 1133–1140: państwo Burydów
• 1140–1165: Królestwo Jerozolimskie
• 1165–ok. 1170: w ręku syryjskiego władcy Nur ad-Dina
• ok. 1170–1187: wicehrabstwo zależne od hrabstwa Sydonu (z Jaskinią Tyron 1182–1187)
• 1187–1240: państwo Ajjubidów
• 1240-1257: wicehrabstwo zależne od hrabstwa Sydonu
• 1257–1260: dobra Templariuszy
• 1260: najazd mongolski i opuszczenie Schuff

• nieznani w I okresie istnienia lenna;
• André de Schuf (1240–?)
• Jean de Schuf (?– przed 1257);
• Julian Grenier, hrabia Sydonu (ok. 1257).

• Deschamps Paul, Une Grotte de-Fortress Croisés dans le Liban. La Cave de Tyron [w:] "Mélanges Syria Offerts A Monsieur René Dussaud" t. 2, Bibliothèque Historique et Archéologique XXX 1939;
• Molin Kristian, Unknown Crusader Castles, London – New York 2001;
• Pringle Denys, Leach Peter E., The Churches of the Crusader Kingdom of Jerusalem University Press, Cambridge 1998.