Wanga maskowa
Calicalicus rufocarpalis[1] | |||
Goodman, Hawkins & Domergue, 1997 | |||
Samiec | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | wangowate | ||
Rodzaj | Calicalicus | ||
Gatunek | wanga maskowa | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
| |||
|
Wanga maskowa[3] (Calicalicus rufocarpalis) – gatunek małego ptaka z rodziny wangowatych (Vangidae). Występuje endemicznie w południowo-zachodniej części Madagaskaru[4].
- Systematyka
Wanga maskowa została odkryta i naukowo opisana w 1997 r. na podstawie skór dwóch samic zebranych w 1948 r. Jest to gatunek monotypowy[5].
- Morfologia
Długość ciała: 14–15 cm; masa ciała: 15–17,4 g[4]. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy w upierzeniu. Samiec ma czarny śliniak i kantarek, białe policzki, czoło i brew, szary wierzch i tył głowy oraz grzbiet. Jasne ceglastoczerwone barkówki i pokrywy skrzydeł, ciemnoszare skrzydła, ciemnobrązowy ogon. Biały spód ciała z kasztanowymi plamkami po bokach piersi. Samice piaskowo-brązowe na grzbiecie i głowie, z jaśniejszą obrączką oczną i czołem oraz różowawą piersią. Obie płcie mają jasnoróżowe nogi i stopy, bladożółte tęczówki i czarniawy dziób[6].
- Ekologia i zachowanie
Występuje w gęstych zaroślach wilczomleczy (Euphorbia). Żeruje w krzewach o wysokości 2–3 m, zjadając małe owady, które głównie zbiera z liści i gałęzi. Często występuje w grupach rodzinnych. Może być trudna do znalezienia, gdy się nie odzywa[6].
- Status
IUCN nieprzerwanie od 2000 roku uznaje wangę maskową za gatunek narażony (VU, Vulnerable) ze względu na niewielką liczebność populacji oraz utratę i degradację swojego naturalnego środowiska. Spora część jego siedlisk nadal jest jednak nienaruszona przez człowieka, ponieważ gleba jest tam nieodpowiednia dla rolnictwa, a obszar jest zamieszkany głównie przez rybaków i pasterzy kóz. Liczebność populacji tego gatunku szacuje się na około 250–999 dorosłych osobników, a jej trend uznawany jest za stabilny[2][6].
Przypisy
- ↑ Calicalicus rufocarpalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Calicalicus rufocarpalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Vangidae Swainson & Richardson,J, 1832 - wangowate - Vangas, helmet-shrikes and shrike-flycatchers (wersja: 2022-08-27). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-10-08].
- ↑ a b Yamagishi, S., Nakamura, M. & Bonan, A.: Red-shouldered Vanga (Calicalicus rufocarpalis). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2019. [dostęp 2020-01-06].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Batises, woodshrikes, bushshrikes, boatbills, vangas. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-28]. (ang.).
- ↑ a b c Species factsheet: Calicalicus rufocarpalis. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-02-28]. (ang.).
Bibliografia
- S. M. Goodman, A. F. A. Hawkins, C. A. Domergue. A new species of vanga (Vangidae, Calicalicus) from southwestern Madagascar. „Bulletin of the British Ornithologists' Club”. 117, s. 5–10, 1997. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).