Wanda Lechowin

Wanda Lechowin
sierżant sierżant
Data urodzenia

9 listopada 1895

Data i miejsce śmierci

1927
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Ochotnicza Legia Kobiet

Stanowiska

kurierka

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa)

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)

Wanda Lechowin (ur. 9 listopada 1895, zm. w maju 1927 w Krakowie) – uczestniczka obrony Lwowa 1918-1919, urzędniczka.

Życiorys

Pochodziła z rejonu Drohobycza. Ojciec był kowalem, a matka pochodziła z osiadłych kolonistów z Niemiec.

Pod koniec I wojny światowej wzięła udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej. Pełniła funkcję kurierki Naczelnej Komendy. Służyła w Milicji Kobiecej oraz w stopniu sierżanta w Ochotniczej Legii Kobiet. Dostała się do niewoli. Była przetrzymywana przez trzy miesiąca i torturowana przez Ukraińców. Dzięki zbiegowi okoliczności nie została rozstrzelana i zdołała uciec[1].

Po wojnie w okresie II Rzeczypospolitej zdała maturę. Pracowała zawodowo jako urzędniczka.

Zmarła w Krakowie wskutek choroby płuc. Pierwotnie została pochowana na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim. Zgodnie z jej wolą została pochowana na Cmentarzu Obrońców Lwowa, gdzie odbył się jej pogrzeb 23 grudnia 1928 przy wsparciu Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów. Jej mogiła znajduje się w kwaterze XX, pochówek numer 1886[2].

Odznaczenia

Przypisy

  1. Wanda Kiedrzyńska: Zarys Historii Wojennej O. L. K. (Ochotnicza Legia Kobiet). Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1931, s. 9.
  2. Spis bohaterów pochowanych na Cmentarzu Obrońców Lwowa. W: Orlętom. Straż mogił polskich bohaterów. Przewodnik po cmentarzu obrońców Lwowa. Lwów: 1934, s. 42.
  3. M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
  4. Rozkazy Ministra Spraw Wojskowych. Nadaję Krzyż Walecznych. „Dziennik Personalny”. Nr 12, s. 373, 15 maja 1922. 

Bibliografia

  • Pogrzeb bohaterki ś. p. Wandy Lechowin. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 294 z 22 grudnia 1928. 
  • Stanisław Nicieja: Cmentarz Obrońców Lwowa. Wrocław - Warszawa - Kraków: 1990, s. 176.