Wadomar

Wadomar (łac Vadomarius) – w latach przed 354 i do 361 władca germańskiego plemienia znad górnego Renu należącego do związku plemiennego Alamanów, brat Gundomada i ojciec Witikabiusza[1].

W 354 Wadomar i jego brat Gundomad podpisał traktat pokojowy po przegranej bitwie z cesarzem Konstancjuszem II i odtąd pozostawał lojalnym sprzymierzeńcem imperium. Gdy w 357 zginął Gundomad zamordowany przez swoich ludzi, część jego i Wadomara poddanych przyłączyła się do najazdu Alamanów na Galię i brała udział w bitwie pod Argentoratum[2]. W 359 cezar Julian mianowany na Zachodzie przez Konstancjusza II przekroczył Ren pod Moguntiacum (obecna Moguncja) i doprowadził do zawarcia traktatu pokojowego z władcami plemion alemańskich, wśród nich z Wadomarem, który twierdził, że jego poddani udali się na wyprawę bez jego zgody i wiedzy[3][4]. Jednakże na początku 361 wojownicy Wadomara pod jego dowództwem zaatakowali pogranicze Recji. Komes Libinon, który dowodził dwoma legionami Celtów i Petulantów, zginął w potyczce z Alamanami. W tym też czasie Julian przechwycił korespondencję między Wadomarem i Konstancjuszem, która świadczyła o podwójnej grze, zarówno Wadomara, jak i Konstancjusza, wobec Juliana. Wadomar został pojmany podczas przyjęcia przez Filagriusza sekretarza Juliana i zesłany do Hiszpanii. Sam Julian wyprawił się za Ren i szybko pokonał alemańskie wojska pozbawione władcy i wodza[5][6].

Między 363 a 364 Wadomar zrobił karierę w armii rzymskiej na Wschodzie pod rządami cesarza Jowiana i został zarządcą w Fenicji. W 365 pod rządami cesarza Walensa walczył z uzurpatorem Prokopiuszem w Bitynii[7], a w 373 wraz z komesem Trajanem z Persami w Mezopotamii[8].

Przypisy

  1. ↑ Heather 2017 ↓, s. 57.
  2. ↑ Krawczuk 1987 ↓, s. 53.
  3. ↑ Krawczuk 1987 ↓, s. 88.
  4. ↑ Szeląg 2007 ↓, s. 150.
  5. ↑ Krawczuk 1987 ↓, s. 134–135.
  6. ↑ Szeląg 2007 ↓, s. 164–165.
  7. ↑ Krawczuk 1991 ↓, s. 377.
  8. ↑ Szeląg 2006 ↓, przyp. 29, s. 170.

Bibliografia

Źródła
  • Ammianus Marcellinus: Dzieje rzymskie. Tłumaczenie Ignacy Lewandowski. T. I. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2002. ISBN 83-7255-079-4.
  • Ammianus Marcellinus: Dzieje rzymskie. Tłumaczenie Ignacy Lewandowski. T. II. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2003. ISBN 83-7255-140-5.
Opracowania
  • Peter Heather: Imperia i barbarzyńcy. Migracje i narodziny Europy. Tłumaczenie Janusz Szczepański. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2017. ISBN 978-83-7510-281-9.
  • Aleksander Krawczuk: Julian Apostata. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1987. ISBN 83-214-0536-3.
  • Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Dominat. Warszawa: Iskry, 1991. ISBN 83-207-1099-5.
  • Tomasz Szeląg: Bitwa pod Adrianopolem 9 sierpnia 378. Zabrze: Inforteditions, 2006. ISBN 83-89943-09-3.
  • Tomasz Szeląg: Kampanie galijskie Juliana Apostaty. Argentoratum 357. Zabrze: Inforteditions, 2007. ISBN 978-83-89943-21-7.
Encyklopedie internetowe (osoba):
  • Treccani: vadomario