Władysław Kulma
pułkownik dyplomowany piechoty | |||
Data i miejsce urodzenia | 8 października 1888 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 23 czerwca 1944 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1909–1910, 1914–1939 | ||
Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
Jednostki | |||
Stanowiska | dowódca OPL i OPGaz. | ||
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
Odznaczenia | |||
|
Władysław Józef Kulma (ur. 8 października[a] 1888 w Winiarach, zm. 23 czerwca 1944) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, doktor praw.
Życiorys
Urodził się 8 października 1888 w Winiarach, w ówczesnym powiecie wielickim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Piotra i Marii z Baronów[2]. W 1908 ukończył naukę w c. k. Gimnazjum w Podgórzu zdanym egzaminem maturalnym[3][4]. W tym samym roku wstąpił do Związku Walki Czynnej i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[5]. W roku akademickim 1908/1909 uczył się równolegle w Szkole Handlowej w Krakowie[5]. W trakcie studiów (od 1 października 1909 do 30 września 1910) odbył obowiązkową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii, w charakterze jednorocznego ochotnika[5]. Od 1911 studia łączył z pracą w Towarzystwie Ubezpieczeniowym we Lwowie, w charakterze urzędnika prywatnego oraz działalnością w Organizacji Walki Czynnej i Polowych Drużynach Sokolich we Lwowie[5].
W lipcu 1914 został zmobilizowany do c. i k. Armii[5]. Walczył w szeregach c. i k. Pułku Piechoty Nr 56[5][6][7][8]. 23 października tego roku został ranny pod Jedlnią[3]. Był wówczas kadetem–aspirantem 15. kompanii pułku[9]. Przez dziesięć miesięcy leczył się w szpitalu, a następnie służył w batalionie zapasowym macierzystego pułku w Kielcach[5]. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915[10][11]. Od marca do listopada 1918, jako oficer c. i k. Armii działał w Polskiej Organizacji Wojskowej w Kielcach[12].
1 listopada 1918 został adiutantem komendanta Ziemi Kieleckiej, a następnie został przydzielony do sztabu generała Wacława Iwaszkiewicza[5]. W grudniu 1918 został przeniesiony do 12 pułku piechoty w Wadowicach, a 8 stycznia 1919 w szeregach I batalionu wysłany pod Lwów[5]. W listopadzie 1919 objął dowództwo II batalionu 12 pp, na którego czele walczył z bolszewikami[5]. Wyróżnił się 2 sierpnia 1920 w bitwie pod Brodami i Beresteczkiem za co później został odznaczony Orderem Virtuti Militari[13].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 284. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. W lipcu tego roku został przeniesiony do 85 pułku piechoty w Nowej Wilejce na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[5][15]. Od 29 września do 1 listopada 1922 pełnił obowiązki dowódcy tegoż pułku[5]. W tym samym roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego. Z dniem 1 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Szefostwa Administracji Armii[16][17][b]. 3 maja 1926 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1925 i 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18]. W listopadzie 1927 został przeniesiony z Oddziału IV Sztabu Generalnego do 80 pułku piechoty w Słonimie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[19][5]. Od 8 lutego do 4 maja 1928 pełnił obowiązki tego oddziału[5]. 24 grudnia 1930 objął dowództwo 25 pułku piechoty w Piotrkowie[5][20][21]. 21 grudnia 1932 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1933 stopień pułkownika w korpusie oficerów piechoty i 1. lokatą[22][23]. Obowiązki dowódcy pułku łączył z funkcją prezesa Związku Strzeleckiego w Piotrkowie[24]. W listopadzie 1935 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi. 18 marca 1937 został wyznaczony na stanowisko dowódcy obrony przeciwlotniczej Okręgu Korpusu Nr IV[25][26]. Od maja 1939, po reorganizacji DOK IV, zajmował stanowisko dowódcy obrony przeciwlotniczej i obrony przciwgazowej OK IV[27].
Zmarł 23 czerwca 1944 i został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera L, rząd płd, miejsce 56)[28].
Był żonaty z Amalią z Kubiców (1901–1977), z którą miał córkę Olgę Janinę po mężu Sendor (1924–2013)[2][28]. Żona i córka zostały pochowane obok pułkownika Kulmy[28].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 213[2] – 22 lutego 1921[29]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[30][23]
- Złoty Krzyż Zasługi – 11 listopada 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”[31][32][23]
- Medal Niepodległości – 19 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[33][23]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[24]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[24]
- Srebrny Medal Waleczności 1 klasy[6][8]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[7]
Uwagi
- ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia płk. dypl. dr. Władysława Józefa Kulmy z „5 października 1888” na „8 października 1888”[1].
- ↑ Władysław Kulma podał, że od ukończenia WSWoj. do listopada 1927 pełnił służbę w Biurze Ogólno-Administracyjnym MSWojsk.[5], lecz wspomniane biuro zostało zorganizowane dopiero w 1926.
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 23.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ Sprawozdanie 1908 ↓, s. 62, 63.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ a b Ranglisten 1916 ↓, s. 379.
- ↑ a b Ranglisten 1917 ↓, s. 499.
- ↑ a b Sprawozdanie 1916 ↓, s. 11.
- ↑ Lista strat nr 142. k. u. k. Kriegsministerium, 1915-03-15, s. 5..
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 203.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 208.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 32.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 544.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 103 z 2 października 1924, s. 568.
- ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 9.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926, s. 124.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 297.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 9.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20, 555.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1932, s. 467.
- ↑ a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 8.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 137, 138.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 516.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 137, 139, 319.
- ↑ a b c Lokalizator grobów. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. [dostęp 2023-03-02]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 5 marca 1921, s. 373.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937, s. 35.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 140, poz. 245.
Bibliografia
- Kulma Władysław Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.62-5214 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-02].
- X. Sprawozdanie Dyrekcyi c. k. Gimnazyum w Podgórzu za rok szkolny 1908. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1908.
- XVIII. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum VI. w Krakowie (na Podgórzu) za rok szkolny 1916. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1916.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.