Ulica Rycerska w Warszawie
Stare Miasto | |||||||||||||||||||||||||
Ulica Rycerska, widok w kierunku ul. Wąski Dunaj | |||||||||||||||||||||||||
Państwo | Polska | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||||||||||||
Miejscowość | Warszawa | ||||||||||||||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |||||||||||||||||||||||||
52°14′55,8″N 21°00′37,2″E/52,248833 21,010333 | |||||||||||||||||||||||||
|
Ulica Rycerska – ulica na warszawskim Starym Mieście, biegnąca od ul. Wąski Dunaj do ul. Piekarskiej.
Historia
Od XIV wieku ul. Rycerska służyła jako przejście dla straży miejskiej patrolującej mury obronne od Wąskiego Dunaju do Bramy Krakowskiej. Pierwszą ubogą zabudowę datuje się na XVI wiek. W 1560 ulicę i domy przy niej określano mianem sub muro (przy murze). Nazwa ulicy pochodzi od Baszty Rycerskiej znajdującej się w zachodniej części wewnętrznych murów obronnych Starej Warszawy[1].
- Osobny artykuł: Baszta Rycerska w Warszawie.
Na początku XVIII wieku w ubogich, drewnianych domach przystawionych do murów obronnych oraz w basztach mieszkali rzemieślnicy, przeważnie szewcy. W pierwszej połowie XVII wieku przy ul. Rycerskiej w baszcie Czerwonej przy rogu Piekarskiej mieszkał kat, utrzymujący tu dom publiczny.
Zabudowa była często niszczona przez pożary, między innymi w latach 1655–1656 podczas potopu szwedzkiego. W drugiej połowie XVIII i na początku XIX przy ul. Rycerskiej wybudowano 1- i 2- piętrowe kamieniczki, w których mieściły się liczne fryzjernie, a także domy publiczne. W XVII-XVIII wieku odcinek między ul. Piekarską, a klasztorem Augustianów nazywano ul. Ciasną. Na środku jezdni znajdował się rynsztok i nie miała ona chodników, gdyż nie było na nie miejsca[2].
Zabudowa ulicy została całkowicie zniszczona w 1944. Odbudowano jedynie jej północną stronę oraz, w zmienionym kształcie, kilka domów po stronie wschodniej.
Pod nr 2 mieści się prowincja warszawska Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety.
W kulturze masowej
- Akcja opowiadania Dziwne rzeczy Ludwika Stanisława Licińskiego rozgrywa się w części na ulicy Rycerskiej[3].
Przypisy
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 178. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Franciszek Galiński: Gawędy o Warszawie. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska“, 1939, s. 57.
- ↑ Ludwik Stanisław Liciński, Dziwne rzeczy [w:] tegoż, Halucynacje, Kraków 1911, ss. 45-64.
Bibliografia
- Praca zbiorowa, Katalog Zabytków Sztuki, tom XI, część 1: Stare Miasto, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 1993, s. 118, 396. ISBN 83-221-0628-9