Tunel pod Przełęczą Kowarską
![]() | |||
Państwo |
| ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Kowary | ||
Miejscowość | Ogorzelec | ||
Przeszkoda | |||
Rodzaj | tunel kolejowy | ||
Liczba tub | 1 | ||
Liczba portali | 2 | ||
Zarządzanie | |||
Płatny | nie | ||
Położenie na mapie powiatu kamiennogórskiego ![]() | |||
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego ![]() | |||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | |||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||
50,7635129°N 15,8663070°E/50,763513 15,866307 | |||
|
Tunel pod Przełęczą Kowarską – tunel znajdujący się pod Przełęczą Kowarską, pomiędzy miejscowościami Kowary i Ogorzelec. Znajduje się na linii kolejowej nr 308. Ma długość 1025 m i jest jednym z najdłuższych tuneli w Polsce[1].
15 maja 1882 roku otwarto pierwszy odcinek linii kolejowej do Kowar. Budowa dalszego ciągu linii wymagała pokonania Przełęczy Kowarskiej położonej na wysokości 727 m n.p.m. Nachylenie torów byłoby dla pociągów zbyt strome, niezbędne stało się przebicie pod przełęczą tunelu. Prace rozpoczęto jesienią 1901 roku. Przeciągały się z powodu trudnego terenu, a także kilkukrotnej zmiany wykonawców. 4 czerwca 1905 r. tunelem przejechał pierwszy pociąg do Kamiennej Góry. Od tego czasu pociągi zaczęły kursować na linii kolejowej Kamienna Góra – Jelenia Góra[1]. Ukończona w 1932 r. elektryfikacja linii umożliwiła przejazd cięższych składów, których nie mogły wyciągnąć parowozy, ponadto radykalnie zmniejszyło się zanieczyszczenie powietrza. Po II wojnie światowej na mocy porozumienia władz radzieckich i polskich elektryfikację linii zlikwidowano i znów kursowały parowozy. Ostatni pociąg przejechał tunelem pod koniec lat 80., ale dopiero w 2007 roku formalnie go zamknięto[2].
Tunel pod Przełęczą Kowarską ma obudowę murowaną z kamieni. Przebiega po łuku, wskutek czego z jego środka nie widać wylotów i jest zupełnie ciemno. Po zamknięciu linii kolejowej niewielka część szyn została przez złomiarzy rozmontowana. Pojedyncza wymontowana przez złomiarzy szyna nadal znajduje się w tunelu, ale większa część torowiska jest nienaruszona. Część drewnianych podkładów przed tunelem wyniesiono. Tunel osmolony jest przez sadzę z parowozów[2].
Po zamknięciu tunelu stał się on atrakcją turystyczną i często jest zwiedzany, mimo że formalnie nie znajduje się na żadnym szlaku turystycznym. Opuszczony i nienaprawiany tunel przecieka. W jednym miejscu z jego bocznej ściany wypływa spory strumień wody, liczne przecieki znajdują się także na stropie i w wielu innych miejscach tunelu. Zimą wypływająca z nich woda zamarza tworząc sople[2].
Nad tunelem przebiega tzw. Droga Głodu[2].
![]() | Zobacz multimedia związane z tematem: Tunel pod Przełęczą Kowarską |