Tlenek niklu(II)
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny | NiO | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa | 74,69 g/mol | ||||||||||||||||||||||
| Wygląd | żółty (w wysokiej temperaturze), czarny lub zielony krystaliczny proszek (w temperaturze pokojowej)[1][2] | ||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | 1313-99-1 | ||||||||||||||||||||||
| PubChem | 14805 | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | Ni | ||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Tlenek niklu(II), NiO – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym nikiel występuje na II stopniu utlenienia. Występuje naturalnie jako bunsenit[2].
Otrzymywanie
Można go otrzymać przez reakcję wody z niklem w temperaturze 1000 °C[1]. Tlenek niklu(II) o barwie zielonej można otrzymać poprzez ogrzewanie niklu z wodą w temperaturze 1000 °C[1][2]. NiO o czarnej barwie można otrzymać kalcynując azotan niklu(II) lub wodorowęglan niklu(II) w temperaturze 600 °C[1][2].
Właściwości
Występuje w formie zielonej i czarnej[1][2], a w wysokich temperaturach przybiera barwę koloru żółtego[1]. Czarna forma jest aktywna chemicznie i tworzy proste sole w obecności kwasów, zaś zielona forma jest bierna chemiczne i odporna na wysokie temperatury[2]. Jest antyferromagnetyczny[5]. Jego temperatura topnienia wynosi 1957 °C, nie rozpuszcza się w wodzie, roztwarza się w kwasach[1][2].
Zastosowanie
Jest ważnym surowcem w procesach wytapiania i produkcji stopów[1][2]. Może być również stosowany jako katalizator lub barwnik do kolorowego szkła[2][5].
Zagrożenia
Ma niską toksyczność[2], jednak jego wdychanie może powodować raka[4].
Zobacz też
- wodorotlenek niklu(II)
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Dale L.D.L. Perry Dale L.D.L., Sidney L.S.L. Phillips Sidney L.S.L., Handbook of Inorganic Compounds, CRC Press, 1995, s. 276, ISBN 0-8493-8671-3 .
- ↑ a b c d e f g h i j k l EulaE. Bingham EulaE., BarbaraB. Cohrssen BarbaraB., Patty’s Toxicology, wyd. 6, t. 1, Hoboken: John Wiley & Sons, [cop. 2012], s. 666–667, ISBN 978-1-118-16581-2 (ang.).
- ↑ a b c d CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4–75, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
- ↑ a b Tlenek niklu(II) ≥ 96%, p.a, 400 mesh, czarny [online], karta charakterystyki produktu Carl Roth, 11 sierpnia 2016, numer katalogowy: 9925 [dostęp 2019-08-15] .
- ↑ a b Inorganic Chemistry, NilsN. Wiberg (red.), Academic Press, [cop. 2001], s. 1505, ISBN 0-12-352651-5 (ang.).
Kontrola autorytatywna (rodzaj indywiduum chemicznego):
