Thomas-Philippe Wallard d’Hénin-Liétard
Kardynał prezbiter | |||
Kraj działania | Belgia | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 12 listopada 1679 | ||
Data i miejsce śmierci | 5 stycznia 1759 | ||
Arcybiskup Mechelen | |||
Okres sprawowania | 1715–1759 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Diakonat | 20 listopada 1701 | ||
Prezbiterat | 15 października 1702 | ||
Sakra biskupia | 19 stycznia 1716 | ||
Kreacja kardynalska | 29 listopada 1719 | ||
Kościół tytularny | |||
|
Data konsekracji | 19 stycznia 1716 | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Giorgio Spinola | ||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Adam Erdődy | ||||||||||||||||||||||
|
Thomas-Philippe Wallard d’Hénin-Liétard (ur. 12 listopada 1679 w Brukseli, zm. 5 stycznia 1759 w Mechelen) – niderlandzki kardynał.
Życiorys
Urodził się 12 listopada 1679 roku w Brukseli jako syn Philippe’a Louisa d’Hénin-Liétard d’Alsace’a i Anne Louise Vermychen[1]. Początkowo studiował filozofię, a następnie udał się do Rzymu, gdzie kontynuował nauki na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i uzyskał doktoraty z filozofii i teologii[1]. 20 listopada 1701 roku przyjął święcenia diakonatu, a 15 października 1702 roku – prezbiteratu[2]. Następnie został szambelanem Klemensa XI i wikariuszem generalnym Gandawy, podczas nieobecności biskupa[1]. 16 grudnia 1715 roku został wybrany arcybiskupem Mechelen, a 19 stycznia następnego roku przyjął sakrę[2]. 29 listopada 1719 roku, na prośbę cesarza rzymskiego i króla hiszpańskiego, został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Cesareo in Palatio[1]. Od 1752 roku pełnił rolę protoprezbitera[1]. Zmarł 5 stycznia 1759 roku w Mechelen[1], jako ostatni kardynał z nominacji Klemensa XI.
Przypisy
- p
- d
- e
Do roku 1378 |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Wielka schizma |
| ||||||
Od 1415 |
|