Théodore Chassériau
Autoportret, 1835 | |||
Data i miejsce urodzenia | 20 września 1819 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 8 października 1856 | ||
Narodowość | francuska | ||
Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
Epoka | romantyzm | ||
|
Théodore Chassériau (wym. [teɔdɔɾə ʃaseɾjo]; ur. 20 września 1819 w Santa Bárbara de Samaná, zm. 8 października 1856 w Paryżu) – francuski malarz romantyczny.
Biografia
Pierwsze nauki malarstwa pobierał w pracowni Jeana Auguste’a Ingresa w Rzymie, do której został wprowadzony już w jedenastym roku życia. Tam też rozwinął swój warsztat artystyczny pozostając pod dużym wpływem mistrza. Jednak w latach 40. XIX w. zafascynowała go nowatorska twórczość Eugène’a Delacroix. W tym czasie podejmował próby, nie bez powodzenia, w łączeniu technik obydwu malarzy: klasyczną linię i lekkość kompozycji Ingresa z żywą kolorystyką Delacroix. Za jego najlepsze dzieła tego okresu uważa się alegoryczne przedstawienia Wojny i Pokoju (1844-48), które zakupiło Muzeum Orsay w Paryżu (jednak te zostały zniszczone w czasie pożaru). O dekoracyjności jego prac świadczą liczne obrazy ołtarzowe paryskich kościołów. Czerpał także z twórczości Paula Delaroche, ucząc się od niego przedstawiania tematyki historycznej. Chassériau był uznanym portrecistą, dzięki czemu zdobywał środki do życia. W 1846 r. zebrał odpowiednie fundusze i odbył podróż twórczą do Algierii i Konstantynopola. Namalował wtedy wiele obrazów o tematyce orientalnej. Podróż trwale ukierunkowała tematykę jego twórczości, o czym świadczy późniejsze arcydzieło życia Chassériau Tepidarium w Pompei (1853).
Był nauczycielem Gustava Moreau.
Bibliografia
- Malarstwo francuskie od Davida do Cezanne’a. Warszawa: Muzeum Narodowe w Warszawie, 1956, s. 28–30.
- PWN: 3884896
- Britannica: biography/Theodore-Chasseriau
- Universalis: chasseriau-theodore-1819-1856
- БРЭ: 4691038
- NE.se: theodore-chasseriau
- SNL: Théodore_Chassériau
- Catalana: 0017420
- DSDE: Théodore_Chassériau
- Hrvatska enciklopedija: 11499