Tadeusz Jawor
pułkownik łączności | |
Data i miejsce urodzenia | 2 lipca 1889 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 16 kwietnia 1968 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
Jednostki | 1 Pułk Łączności |
Stanowiska | komendant obozu |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Tadeusz Jawor (ur. 2 lipca 1889 w Cazinie, zm. 16 kwietnia 1968 w Londynie) – pułkownik łączności Wojska Polskiego.
Życiorys
Tadeusz Jawor urodził się 2 lipca 1889 w miejscowości Cazin. W 1909 ukończył szkołę kadetów piechoty w Karłowicach[1] i rozpoczął pełnić zawodową służbę wojskową w c. i k. Armii. Został wcielony do Bośniacko-Hercegowińskiego Pułku Piechoty Nr 1 w Wiedniu. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. Służył wówczas III batalionie macierzystego pułku, który był detaszowany w Sarajewie[2][3]. W 1913 ukończył wojskową szkołę telegraficzną. W czasie I wojny światowej służył w oddziałach łączności piechoty górskiej na froncie włoskim[1]. W ewidencji 1 bh IR pozostawał do 1916[4]. W latach 1917–1918 jego oddziałem macierzystym był Pułk Telegraficzny[5][6]. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów piechoty: chorążego (1 września 1909)[7], podporucznika (1 maja 1912)[8], porucznika (1 stycznia 1915)[9] i kapitana (1 lutego 1918)[10].
18 stycznia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony z dniem 18 listopada 1918 do Departamentu Technicznego Ministerstwa Spraw Wojskowych[11]. Był członkiem komisji kwalifikacyjnej dla oficerów wojsk łączności[1]. W okresie wojny polsko-bolszewickiej był m.in. szefem łączności Armii Rezerwowej, a w czasie bitwy nad Niemnem sprawował obowiązki szefa łączności Sztabu Ścisłego Naczelnego Wodza.
Po zakończeniu działań wojennych został szefem łączności Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa”, a od listopada 1921 – Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[1][12]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów łączności, a jego oddziałem macierzystym był 1 pułk łączności[13]. 19 lipca tego roku został wyznaczony na stanowisko szefa Wydziału Łączności w Departamencie VI Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając oficerem nadetatowym 1 pułku łączności[14][15][16]. 31 marca 1924 roku został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów łączności[17]. W 1926 był członkiem Rady Nadzorczej Polskiego Radia[1]. W listopadzie 1927 został przydzielony z Departamentu Inżynierii MSWojsk. w Warszawie do Obozu Szkolnego Wojsk Łączności w Zegrzu na stanowisko komendanta[18][19]. W lutym 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[20]. Z dniem 31 maja 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[21].
Po przejściu w stan spoczynku został dyrektorem Polskiej Akcyjnej Spółki Elektrycznej Ericsson w Warszawie i pełnił tę funkcję do wybuchu II wojny światowej[1]. Był także działaczem organizacji branżowych, m.in. jako wiceprezes Stowarzyszenia Radiotechników Polskich (1926[22], 1927) i prezes Stowarzyszenia Teletechników Polskich (1929), był także członkiem Sekcji Radiotechnicznej Stowarzyszenia Elektryków Polskich[1]. Wchodził w skład Rady Teletechnicznej przy Ministrze Poczt i Telegrafów, był także przewodniczącym Komisji Normalizacji Narzędzi Liniowych i Stacyjnych[1]. Po wybuchu wojny przedostał się do Francji, gdzie został zastępcą komendanta Centrum Wyszkolenia Łączności. Od czerwca 1940 do 1942 kierował Polskim Ośrodkiem Szkolnym w Glasgow[1].
Po wojnie pozostał na emigracji, pracował w sektorze prywatnym, zmarł 16 kwietnia 1968 w Londynie[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)[23]
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami (Austro-Węgry)[6]
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[6]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[6]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry)[3]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Kubiatowski 1978 ↓, s. 196.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 706.
- ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 271.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 519.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 1175.
- ↑ a b c d Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1484.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1912 ↓, s. 361.
- ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 621.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 96.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 138.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 9 z 28 stycznia 1919, poz. 334, 354.
- ↑ Radiotechnicy i łącznościowcy wojskowi w latach 1914–1939.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 255.
- ↑ Ppłk Tadeusz Jawor. „Polska Zbrojna”. 232, s. 3, 1922-08-27. Warszawa.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 21, 957, 967.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 21, 874, 884.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 166.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 29 listopada 1927 roku, s. 349.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 611, 620.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 78.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 139.
- ↑ Stow. radjotechników. „Kurier Warszawski”. Nr 198, s. 3, 21 lipca 1926.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
Bibliografia
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917.
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Jerzy Kubiatowski. Tadeusz Jawor (1889-1968). „Przegląd Telekomunikacyjny”. 6, 1978. Warszawa.
- Radiotechnicy i łącznościowcy wojskowi w latach 1914–1939