Sylwester Drączkowski
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 grudnia 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13–14 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1938 |
| Siły zbrojne | Armia Polska we Francji |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     | |
Sylwester Drączkowski (ur. 31 grudnia 1890 w Kryłowie, zm. 13–14 kwietnia 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 31 grudnia 1890 r. w Kryłowie, w ówczesnym powiecie hrubieszowskim guberni lubelskiej, w rodzinie Aleksandra i Anny z Wieszczków[1]. Ukończył gimnazjum filologiczne w Lublinie. W 1911 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, należał do „Sokoła” w Chicago.
Z chwilą formowania polskich oddziałów ochotniczych w USA wstąpił do 3 batalionu i wyjechał do Francji. Tam skierowany do 3 pułku strzelców polskich. W 1919 r. walczył na froncie polsko-bolszewickim.
W czasie pokoju dowodził 8 kompanią 45 pułku piechoty w Równem. W latach 1921–1925 był II oficerem sztabu 13 Kresowej Dywizja Piechoty, a w latach 1925–1927 referentem Oddziału II Sztabu Generalnego. Od 1927 ponownie w 45 pp. 19 marca 1928 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1928 i 274. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2][3]. W grudniu 1932 został przeniesiony do Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 3 w Nisku[4][5][6]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. Był to tzw. „awans emerytalny”, związany z przeniesieniem w stan spoczynku[7]. W 1939 jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Komendy Rejonu Uzupełnień Katowice[8]. Został przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V i był „przewidziany do użycia w czasie wojny”[8].
23 września 1939 dostał się do niewoli sowieckiej i został przetransportowany pociągiem z Kowla do Zdołbunowa[8]. W październiku przebywał w obozie jenieckim NKWD w Putywlu, a w listopadzie 1939 został przeniesiony do obozu w Kozielsku[8]. 11 lub 12 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[8]. 13 lub 14 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[8]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5647 – 27 września 1922[10]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi – 25 maja 1939 „za zasługi w służbie wojskowej”[11]
- Medal Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[12]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[13]
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 115.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 53.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 757.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 418.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 68.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 65.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 29–31.
- ↑ a b c d e f Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 314.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922, s. 803.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
