Stephan Eicher
 Eicher w 2021 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 17 sierpnia 1960 | ||
|---|---|---|---|
| Instrumenty | gitara | ||
| Gatunki | synth pop, nowa fala, pop rock, pop | ||
| Wydawnictwo | Barclay, Virgin | ||
| Zespoły | |||
| Grauzone | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Stephan Eicher (ur. 17 sierpnia 1960 w Münchenbuchsee) – szwajcarski gitarzysta i wokalista popowy.
Życiorys
Jako nastolatek chętnie słuchał punk rocka. W wieku 17 lat założył z bratem Martinem technopunkowy zespół Grauzone. Singel tej grupy pt. „Eisbär” sprzedał się w Niemczech i Szwajcarii w liczbie niespełna pół miliona egzemplarzy. W tym okresie poznał także żeńską grupę Liliput, a także Martina Hessa, który później został jego menadżerem[1].
Pod koniec 1983 roku ukazał się pierwszy album Eichera, Les chansons bleues. Był on inspirowany twórczością New Order. Na następnym albumie, I Tell This Night, wokalista śpiewał w języku niemieckim, angielskim i francuskim. Trzeci album, Silence, oferował bardziej agresywne brzmienie. Album My Place z 1989 roku był pierwszym, na którym teksty do piosenek Eichera pisał Philippe Djian, którego twórczość prywatnie wokalista podziwiał. Album Engelberg z 1991 roku sprzedał się w prawie dwóch milionach egzemplarzy, m.in. za sprawą singli „Hemmige” i „Déjeuner en paix”. W roku 1994 udzielił ponad stu koncertów w Europie i Afryce[1].
Dyskografia
Źródło: discographien.de[2]
- Les chansons bleues (1983)
- I Tell This Night (1985)
- Silence (1987)
- My Place (1989)
- Engelberg (1991)
- Carcassonne (1993)
- Non ci badar, guarda e passa (1994, koncertowy)
- 1000 Vies (1996)
- Louanges (1999)
- Hotel′s (2001, kompilacja)
- Taxi Europa (2003)
- Tour Taxi Europa (2004, koncertowy)
- Eldorado (2007)
- L'envolée (2012)
- Hüh! (z Traktorkestar) (2019)
- Homeless Songs (2019)
- Ode (2022)
- Kunscht isch geng es Risiko (z Roman Nowka′s Hot 3) (2023)
