Stegonotus
| Stegonotus[1] | |||
| A.M.C. Duméril, Bibron & A.H.A. Duméril, 1854[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – S. modestus na ilustracji z przełomu XVIII i XIX wieku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | zauropsydy | ||
| Podgromada | diapsydy | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | Alethinophidia | ||
| Nadrodzina | Colubroidea | ||
| Rodzina | połozowate | ||
| Podrodzina | Colubrinae | ||
| Rodzaj | Stegonotus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Stegonotus muelleri A.M.C. Duméril, Bibron & A.H.A. Duméril, 1854 | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
Stegonotus – rodzaj węży z podrodziny Colubrinae w rodzinie połozowatych (Colubridae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Malezji, Indonezji, Papui-Nowej Gwinei i Australii[5].
Systematyka
Etymologia
- Stegonotus: gr. στεγος stegos „dach”; -νωτος -nōtos „-tyły”, od νωτον nōton „tył, grzbiet”[2].
- Zamenophis: gr. ζαμενης zamenēs „potężny, gwałtowny”[6]; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[7]. Gatunek typowy: Zamenophis australis Günther, 1872.
- Herbertophis: Herbert River, Queensland, Australia; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[7][4]. Gatunek typowy: Herbertophis plumbeus Macleay, 1884 (= Zamenophis australis Günther, 1872).
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:
- Stegonotus admiraltiensis
- Stegonotus aruensis
- Stegonotus australis[8]
- Stegonotus ayamaru[9]
- Stegonotus batjanensis
- Stegonotus borneensis
- Stegonotus cucullatus
- Stegonotus derooijae
- Stegonotus diehli
- Stegonotus dorsalis[8]
- Stegonotus florensis
- Stegonotus guentheri
- Stegonotus heterurus
- Stegonotus iridis
- Stegonotus keyensis[8]
- Stegonotus lividus[8]
- Stegonotus melanolabiatus
- Stegonotus modestus
- Stegonotus muelleri
- Stegonotus parvus
- Stegonotus poechi[8]
- Stegonotus reticulatus[8]
- Stegonotus sutteri[8]
Przypisy
- ↑ Stegonotus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b A.M.C. Duméril, G. Bibron & A.H.A. Duméril: Erpétologie générale, ou, Histoire naturelle complète des reptiles. T. 7. Paris: Roret, 1854, s. 680. (fr.).
- ↑ A.C.L.G. Günther. Seventh account of new species of snakes in the collection of the British Museum. „The Annals and Magazine of Natural History”. Fourth Series. 9, s. 21, 1872. (ang.).
- ↑ a b W.J. Macleay. Notes on some reptiles from the Herbert River, Queensland. „Proceedings of the Linnean Society of New South Wales”. 8, s. 434, 1884. (ang.).
- ↑ a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Stegonotus. The Reptile Database. [dostęp 2019-04-23]. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 255.
- ↑ a b Jaeger 1944 ↓, s. 154.
- ↑ a b c d e f g Ch.M. Kaiser, H. Kaiser & M. O’Shea. The taxonomic history of Indo-Papuan groundsnakes, genus Stegonotus Duméril et al., 1854 (Colubridae), with some taxonomic revisions and the designation of a neotype for S. parvus (Meyer, 1874). „Zootaxa”. 4512 (1), s. 1–73, 2018. DOI: 10.11646/zootaxa.4512.1.1. (ang.).
- ↑ Ch.M. Kaiser, M. O’Shea & H. Kaiser. A new species of Indo-Papuan groundsnake, genus Stegonotus Duméril et al., 1854 (Serpentes, Colubridae), from the Bird’s Head Peninsula of West Papua, Indonesia, with comments on differentiating morphological characters. „Zootaxa”. 4590 (2), s. 201–230, 2019. DOI: 10.11646/zootaxa.4590.2.1. (ang.).
Bibliografia
- Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).
