Stefan May

Stefan May
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1890
Kościan

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Jednostki

60 Pułk Piechoty Wielkopolskiej

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
powstanie wielkopolskie
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Stefan May (ur. 30 sierpnia 1890 w Kościanie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Wojciecha i Jadwigi z Wechtów[1]. Absolwent gimnazjum w Poznaniu. Po roku nauki w Akademii Laborantów w Brunszwiku pracował w aptece w Szczecinie. W 1914 roku wcielony do armii niemieckiej. Zwolniony z wojska w 1918 włączył się w przygotowania do powstania w Wielkopolsce. Walczył w powstaniu stopniu sierżanta jako dowódca odcinka leszczyńskiego. Jako podporucznik w 1920 przeniesiony do 60 pułku piechoty, walczył na froncie kijowskim i białoruskim w wojnie 1920 r. Ciężko ranny 5 czerwca 1920 roku nad Berezyną. Po wyleczeniu i awansie na porucznika (1921) służył w 60 pp jako dowódca kompanii. 31 marca 1924 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 90. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W 1925 roku, ze względu na zły stan zdrowia, został przeniesiony do rezerwy.

W okresie międzywojennym dzierżawił majątek ziemski w Kamienicach Starych, pow. ostrowskiego. Dwukrotnie żonaty - od 1921 roku z Haliną z Manowskich (zm. 1926), a od roku 1931 z Joanną z Bejgów. Po śmierci pierwszej żony przeniósł się do Poznania. Z pierwszego małżeństwa miał syna Olgierda i córkę Halinę[1][3].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora[4]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Zobacz

Przypisy

  1. ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 388.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 173.
  3. ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 95.
  4. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  5. ↑ Smoleń 1930 ↓, s. 31.
  6. ↑ M.P. z 1938 r. nr 93, poz. 143 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409).
  7. ↑ M.P. z 1929 r. nr 264, poz. 616 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Bogusław Makary Smoleń: Zarys historii wojennej 60-go pułku piechoty wielkopolskiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
  • Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.