Stanisław Trybuła

Stanisław Czesław Trybuła

Stanisław Czesław Trybuła
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	02-01-1932 Rafałówka
Data i miejsce śmierci	28-01-2008 Wrocław
Zawód, zajęcie	matematyk i statystyk
profesor nauk matematycznych
Alma Mater	Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Uniwersytet Wrocławski
Doktorat	1960 – Matematyka Uniwersytet Wrocławski
Habilitacja	1968 – Matematyka Uniwersytet Wrocławski
Profesura	1973 – nadzwyczajny 1988 – zwyczajny
Polska Akademia Nauki	Instytut Matematyczny PAN
Okres zatrudn.	1956-1959
Uczelnia	Politechnika Wrocławska
Okres zatrudn.	od 1955 do 1998
Odznaczenia

Stanisław Czesław Trybuła (ur. 2 stycznia 1932 w Rafałówce na Wołyniu, zm. 28 stycznia 2008 we Wrocławiu^[1][2]) – polski matematyk i statystyk^[2][1][3].

Życiorys

Stanisław Trybuła był uczniem Państwowego Gimnazjum i Liceum w Rypinie, ale maturę zdawał jako ekstern Państwowego Liceum im. Kopernika w Toruniu w 1950 r.^[4] W 1950 roku rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Toruńskim, gdzie ukończył studia I stopnia. Studia magisterskie ukończył we Wrocławiu w 1955 roku i został przyjęty do pracy na Politechnice Wrocławskiej w Katedrze Matematyki. Praca magisterska dotyczyła pewnych zagadnień z teorii gier. Pracując naukowo pod kierunkiem prof. Hugona Steinhausa zajmował się rachunkiem prawdopodobieństwa, statystyką matematyczną oraz zagadnieniami z teorii funkcji decyzyjnych. W latach 1956–1959 był aspirantem w Instytucie Matematycznym PAN w Warszawie. W 1959 roku został kandydatem nauk matematycznych. Pracę doktorską pod kierunkiem prof. Hugona Steinhausa O minimaksowej estymacji obronił w 1960 r.^[5] Stopień doktora habilitowanego uzyskał 1968 roku na podstawie rozprawy Plany sekwencyjne i zmienne losowe. Przewód habilitacyjny przeprowadził na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1973 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1988 r. profesorem zwyczajnym nauk matematycznych^[6]. Na emeryturę przeszedł w 1998 r. Zmarł 28 stycznia 2008 r., został pochowany na Cmentarzu Osobowickim^[7][8][9] we Wrocławiu.

Dorobek

Współpracował z Instytutem Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu. Po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego został kierownikiem Zakładu Teorii Sterowania w tym Instytucie, a następnie Zastępcą Dyrektora ds. Badań Podstawowych. Wspólnie z inżynierami rozwiązywał metodami matematycznymi znaczące problemy związane ze sterowaniem połączonych systemów energetycznych krajów RWPG.

Opublikował 102 prace samodzielnie i 38 współautorskich^[10][11], w tym 2 monografie oraz podręczniki akademickie ze statystyki matematycznej i teorii gier^{[12][13][14][15]}. Po utworzeniu Wydziału Podstawowych Problemów Techniki w 1968 roku pełnił różne obowiązki w strukturach Politechniki Wrocławskiej. Przez kilka pierwszych lat od powstania studiów doktoranckich był ich kierownikiem. Wypromował wielu doktorów matematyki i nauk technicznych^[2][5].

Za całokształt twórczości naukowej, dydaktycznej i wychowawczej uhonorowany został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (w 1974), Medalem „Zasłużony Nauczyciel” (w 1982) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (w 1985) oraz trzykrotnie nagrodą państwową (zespołową z zakresu zastosowań matematyki do energetyki w 1973 oraz indywidualną w 1978 i 1986 roku)^[2]. W 1972 otrzymał przyznaną przez Polskie Towarzystwo Matematyczne Nagrodę Główną PTM za osiągnięcia w dziedzinie zastosowań matematyki^[16][17] ufundowana przez MNSWiT a w 1987 Nagrodę im. Hugona Steinhausa^[18].

Brydż

Stanisław Trybuła był wybitnym polskim brydżystą sportowym. Dwukrotnie zdobył mistrzostwo Polski par: w 1966 r. (z Maciejem Wołyńskim) i 1975 r. (z Ryszardem Jakubowskim)^[19][20]. Miał tytuł mistrza międzynarodowego^[21]. Opracował konwencję licytacji forsującej po Staymanie znaną jako „transfer Trybuły”^[22][23][24].

Przypisy