Stanisław Iwo Kiełbasiński
porucznik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | 27 listopada 1900 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1918–1940 |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
Odznaczenia | |
Stanisław Iwo Kiełbasiński (ur. 27 listopada 1900[a] we Władywostoku, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, pilot, rzeźbiarz, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Antoniego i Dory Alicji z d. Celle[1]. Był starszym bratem Jana Władysława Marii (1903–1940), podporucznika rezerwy, również zamordowanego w Katyniu[2].
Uczestnik wojny 1920. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. Służył w 56 pułku piechoty[3]. Czynny pilot sportowy Aeroklubu Warszawskiego. Od 1926 w Centralnej Szkole Podoficerów Pilotów Lotnictwa w Bydgoszczy[1]. Wskutek wypadku lotniczego w 1926 zmuszony do rezygnacji z latania[2]. Z dniem 30 czerwca 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[4]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[5]. Mieszkał w Warszawie[6].
W sierpniu 1939 zmobilizowany do 1 pułku lotniczego w Warszawie. W kampanii wrześniowej walczył w 2 eskadrze zapasowej. Podczas ewakuacji w kierunku Rumunii pod Darachowem dostał się do niewoli radzieckiej. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. 28.04.1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[6] – lista wywózkowa 052/1 poz. 97, nr akt 3514 z 27.04.1940[7]. Został zamordowany 30.04.1940 przez NKWD w lesie katyńskim[6]. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[9]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[10]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
Uwagi
- ↑ Autorzy Katyń. Księga Cmentarna jak i Jedrzej Tucholski podają rok urodzenia jako 1899, natomiast Roczniki Oficerskie i dokumenty radzieckie rok 1900
Przypisy
- ↑ a b Hubert KazimierzH.K. Kujawa Hubert KazimierzH.K., Księga Lotników Polskich Poległych, Zmarłych i Zaginionych w latach 1939 – 1946, na prawach rękopisu, [b.r.], s. 16 .
- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 261.
- ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 70, 257 .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 139.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 331, 843.
- ↑ a b c УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 376 .
- ↑ JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 707 .
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.3, nr 1), 1922, s. 65 .
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
- Hubert Kazimierz Kujawa, Księga Lotników Polskich, Poległych, Zmarłych i Zaginionych w latach 1939 – 1946, Tom I, Polegli w kampanii wrześniowej, pomordowani w ZSRR i w innych okolicznościach podczas okupacji, bez daty wydania, na prawach rękopisu.