Sowica szarolica
Ninox sumbaensis[1] | |||
Olsen, Wink, Sauer-Gürth & Trost, 2002 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | sowy | ||
Rodzina | puszczykowate | ||
Podrodzina | sowice | ||
Rodzaj | Ninox | ||
Gatunek | sowica szarolica | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
|
Sowica szarolica (Ninox sumbaensis)[3] – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Występuje endemicznie w Indonezji, na wyspie Sumba[2]. Jego naturalnym środowiskiem są subtropikalne i tropikalne wilgotne lasy wyżynne – pierwotne, wtórne, jak i zdegradowane; występuje w przedziale wysokości 600–950 m n.p.m.[2]
Sowica szarolica została opisana naukowo dopiero w 2002 roku, choć już pod koniec lat 80. XX wieku donoszono o obecności na wyspie nieznanego nauce gatunku sowy; niektórzy autorzy sądzili jednak, że może to być błędnie zidentyfikowana sowica plamkogłowa (Ninox rudolfi) lub syczek rdzawy (Otus alfredi). Dokładniejsze badania (w tym genetyczne) holotypu odłowionego w grudniu 2001 roku potwierdziły odrębność gatunkową tego taksonu[4].
Wymiary holotypu: długość ciała 230 mm, długość skrzydła 176 mm, długość ogona 99,5 mm; masa ciała 90 g[4].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody do 2016 sowica szarolica była zaliczana do kategorii NT (bliski zagrożenia)[2]. W 2017 zmieniono kategorię na EN (zagrożony), czego powodem było skurczenie się obszaru występowania wskutek wycinki lasów[2].
Przypisy
- ↑ Ninox sumbaensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e Ninox sumbaensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Strigidae Leach, 1820 - puszczykowate - Owls (wersja: 2018-11-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-09-29].
- ↑ a b J. Olsen, M. Wink, H. Sauer-Gürth, S. Trost. A new Ninox owl from Sumba, Indonesia. „Emu”. 102 (3), 2002. DOI: 10.1071/MU02006. (ang.).
Linki zewnętrzne
- J. Olsen, M. Wink, H. Sauer-Gürth, S. Trost. A new Ninox owl from Sumba, Indonesia. „Emu”. 102 (3), 2002. DOI: 10.1071/MU02006. (ang.).
- Zdjęcia i nagrania głosów. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).