Senarica

Senarica
ilustracja
Państwo

 Włochy

Region

 Abruzja

Prowincja

Teramo

Nr kierunkowy

0861

Kod pocztowy

64043

Położenie na mapie Abruzji
Mapa konturowa Abruzji, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Senarica”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Senarica”
Ziemia42°32′51″N 13°30′50″E/42,547500 13,513889
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Republika Senariki
Repubblica di Senarica
1343-1797
Godło Flaga
Godło Flaga
Ustrój polityczny

republika

Stolica

Senarica

Data powstania

ok. 1343

Data likwidacji

1797

Język urzędowy

język włoski

Multimedia w Wikimedia Commons

Senarica – wieś we Włoszech, w regionie Abruzja, w prowincji Teramo, frazione(inne języki) w gminie Crognaleto.

Geografia

Miejscowość położona przy drodze krajowej SS 80(inne języki), w pobliżu przełomu rzeki Vomano(inne języki).

Historia

Osada zamieszkana w czasach przedrzymskich.

W średniowieczu była lennem rodu Acquaviva(inne języki), a następnie protektoratem weneckim, czego odzwierciedleniem mogą być wpływy języka weneckiego w miejscowym dialekcie.

W XVI w. wzniesiono w Senarice kościół św. Prota i Hiacynta.

Według tradycji, traktowanej niekiedy jako mistyfikacja stworzona przez lokalnych dziennikarzy i podchwycona przez historyków[1], Senarica była ośrodkiem suwerennej Republiki Senarica.

Republika Senariki

Senarica i sąsiednia wieś Poggio Umbricchio(inne języki) tworzyły niezależną Republikę Senariki, od kiedy w 1343 r. królowa Neapolu Joanna I d`Anjou przyznała niepodległość mieszkańcom, którzy stawili dzielny opór wojskom mediolańskim dowodzonym przez Ambrogia Viscontiego(inne języki), krewnego seniora Luchina Viscontiego(inne języki).

Ustrój Republiki Senarica był wzorowany na ustroju Republiki Weneckiej, z obieranym dożą na czele[2]. Według legendarnego traktatu z "siostrzaną" Republiką Wenecką Senarica miała na wypadek wojny dostarczać kontyngent zbrojny w sile dwóch żołnierzy.

Król Neapolu Ferdynand IV nie wierzył w istnienie niezależnej republiki i wysłał kilku urzędników do Senariki w celu przeprowadzenia śledztwa. Kierowany przez premiera Bernardo Tanucciego, nakazał jej aneksję w 1797 roku[3].

Herb państwowy wyglądał następująco: w polu czarnym srebrny lew dławiący srebrnego węża[a].

Senarica w literaturze

Senarica znana jest z opublikowanego w Neapolu w 1887 utworu La tragedia di Senarica Giuseppe Mezzanotte(inne języki), włoskiego pisarza związanego z Abruzją. Pod nazwą Senarica ukryte jest jednak Chieti, rodzinna miejscowość twórcy[4].

Przypisy

  1. ↑ Por. np. N. Castagna, La repubblica di Senarica: notizie storiche, Uffizio della Rassegna Nazionale, Firenze 1884
  2. ↑ Guida Italia: Abruzzo Molise (4th ed.). Milan, Italy: Touring Club Italiano. 1979 [1926]. ISBN 9788836500178.
  3. ↑ Guglielmo Magnifico s. 307
  4. ↑ Tonino Valeri: Giuseppe Mezzanotte e "la tragedia di Senarica". [w:] Cultura in Abruzzo [on-line]. "La voce Pretuziana" r. IX: 1981, nr 3, s. 7-15, 2008-02-10. [dostęp 2012-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-31)]. (wł.).

Bibliografia

  • Flags of the World: Republic of Senarica
  • Roberto Breschi: Small and Very Small States in Italy that Lasted Beyond 1700 - A Vexillological Survey. The XIX International Congress of Vexilology. [dostęp 2012-08-20]. (ang.).
  • Guglielmo Magnifico, L'urlo di San Martino. La Repubblica di Senarica, Grafica Siva, Montesilvano, 2006

Linki zewnętrzne

  • Archiwalna strona

Uwagi

  1. ↑ Por. herb rodu Acquaviva(inne języki) przedstawiający lwa na złotej tarczy: Famiglia Acquaviva d'Aragona. Nobili Napoletani. [dostęp 2012-08-20]. (wł.).