STS-8
Dane misji | |||
Indeks COSPAR | 1983-089A | ||
---|---|---|---|
Zaangażowani | NASA | ||
Oznaczenie kodowe | STS-8 | ||
Pojazd | |||
Wahadłowiec | Challenger | ||
Załoga | |||
L-P: Brandenstein, Gardner, Truly, Thornton, Bluford Jr. | |||
Dowódca | Richard Truly | ||
Start | |||
Miejsce startu | |||
Początek misji | 30 sierpnia 1983 06:32:00 UTC | ||
Orbita okołoziemska | |||
Apogeum | 313 km | ||
Perygeum | 306 km | ||
Okres orbitalny | 90,7 min | ||
Inklinacja orbity | 28,5° | ||
Lądowanie | |||
Miejsce lądowania | Edwards AFB, pas startowy 22 | ||
Lądowanie | 5 września 1983 07:40:43 UTC | ||
Czas trwania misji | 6 dni, 1 godz, 8 min, 43 sek | ||
Przebyta odległość | 4 046 660 km | ||
Liczba okrążeń Ziemi | 98 | ||
Program lotów wahadłowców | |||
|
STS-8 (ang. Space Transportation System) – trzecia misja wahadłowca kosmicznego Challenger i ósma programu lotów wahadłowców[1].
Załoga
- Richard H. Truly (2)*, dowódca (CDR)
- Daniel C. Brandenstein (1), pilot (PLT)
- Dale A. Gardner (1), specjalista misji (MS1)
- Guion S. Bluford, Jr. (1), specjalista misji (MS2) – pierwszy czarnoskóry astronauta
- William E. Thornton (1), specjalista misji (MS3)
- *(liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)
Cel misji
Umieszczenie na orbicie geostacjonarnej indyjskiego satelity telekomunikacyjnego INSAT 1B[1][2].
Przebieg misji
Lot 8-dniowy z po raz pierwszy zrealizowanym nocnym startem i lądowaniem. Wprowadzono na orbitę geostacjonarną indyjskiego satelitę telekomunikacyjnego i wykonano szereg badań. Na pokładzie znalazło się 200 000 kopert okolicznościowych[3].
Załoga była nieświadoma, że w pierwszej fazie lotu, po starcie groziła jej awaria mogąca mieć katastrofalne skutki[2]. Po wyłowieniu z wody pomocniczych rakiet na paliwo stałe oraz przetransportowaniu ich do bazy NASA okazało się, że doszło do awarii prawej rakiety, w której ochrona żaroodporna stalowej dyszy silnika została prawie na wylot przepalona. Z zewnętrznej strony jest ona chroniona przed gorącymi spalinami przez warstwę ablacyjną o grubości 7,5 cm. Podczas dwóch minut pracy silnika część warstwy wyparowuje, a jej grubość zmniejsza się o około połowę. Przy starcie STS-8 warstwa ochronna zbyt szybko wyparowała – pozostało 5 mm, co mogło doprowadzić do przepalenia dyszy. Efektem byłoby zmniejszenie ciągu silnika, zboczenie promu z kursu, a następnie destrukcja. Za przyczynę awarii uznano nieodpowiednią żywicę użytą do produkcji warstwy ablacyjnej w silnikach SRB. Wobec tej awarii wstrzymano następny lot wahadłowca planowany na 30 września 1983 roku. Następnie przesunięto raz jeszcze o miesiąc, aby znaleźć przyczynę awarii i sprawdzić czy przy kolejnych egzemplarzach rakiet nie powtórzy się podobna sytuacja. Pomyślne badania pozwoliły na następny start w dniu 28 listopada 1983 roku[2].
Guion S. Bluford
- źródło[3]
Po raz pierwszy czarnoskóry mieszkaniec USA poleciał w kosmos, przeprowadzając tam badania i obserwacje. Astronauta pochodzi z Filadelfii, gdzie jego ojciec był inżynierem, a matka nauczycielką. Od najmłodszych lat przejawiał zainteresowania modelarstwem, konstruując modele samolotów. Wstąpił do szkoły lotniczej, gdzie uzyskał licencję pilota. Wcielony do wojska, brał udział jako pilot w wojnie wietnamskiej. W roku 1978 obronił doktorat w Instytucie Technologii Lotniczej, a następnie złożył podanie o przyjęcie w poczet kandydatów do lotów w wahadłowcach. Był jednym z czterech czarnoskórych lotników szkolonych przez NASA. Bardzo dobre wyniki szkolenia spowodowały, że jako pierwszy z nich poleciał w kosmos.
Parametry misji
- źródło[4]
- Masa:
- startowa orbitera: 110 105 kg
- lądującego orbitera: 92 506 kg
- ładunku: 13 642 kg
- Perygeum: 306 km
- Apogeum: 313 km
- Inklinacja: 28,5°
- Okres orbitalny: 90,7 min
Ciekawostki
- źródło[5]
Premier Indii, Indira Gandhi oddała w połowie lutego 1984 roku oficjalnie satelitę INSAT-1B do użytku publicznego. Satelita służył telekomunikacji, zapewniał łączność telewizyjną, radiową i telefoniczną, był wykorzystywany do prognozowania pogody nad subkontynentem indyjskim, badań meteorologicznych, śledzenia wędrówek huraganów oraz co 30 minut fotografował cały półwysep i linię brzegową Oceanu Indyjskiego.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 157-158. ISBN 83-7167-224-1.
- ↑ a b c d Władysław Geisler. Kosmiczne loty załogowe w roku 1983. „Astronautyka”. 2 (132), s. 8-10, 1984. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).
- ↑ a b Władysław Geisler. Kronika astronautyczna. Pierwszy murzyn na orbicie. „Astronautyka”. 5 (129), s. 24, 1983. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).
- ↑ Mark Wade: STS-8. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-07-22]. (ang.).
- ↑ Władysław Geisler. Kronika astronautyczna. Oficjalne oddanie do użytku SSZ INSAT 1B. „Astronautyka”. 6 (136), s. 24, 1984. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. (pol.).
Linki zewnętrzne
- podsumowanie misji STS-8 na stronie NASA (ang.)
- Spaceflight mission report: STS-8. [w:] Spacefacts [on-line]. [dostęp 2017-07-23]. (ang.).