Ryszard Pstrokoński

Ryszard Pstrokoński

Data i miejsce urodzenia	3 kwietnia 1907 Warszawa
Burmistrz Kłodzka
Okres	od 5 lutego 1946 do 24 maja 1947
Przynależność polityczna	Polska Partia Robotnicza
Poprzednik	Mieczysław Dziubdziela
Następca	Aleksander Młynkiewicz
Prezydent Elbląga
Okres	od 4 września 1947 do 24 września 1949
Przynależność polityczna	Polska Partia Robotnicza
Poprzednik	Jerzy Stanisław Skarżyński
Następca	Edward Imbierowicz
Odznaczenia

Ryszard Pstrokoński (ur. 3 kwietnia 1907 w Warszawie, zm. ?) – lekarz, działacz PPR, burmistrz Kłodzka w latach 1946–1947 i prezydent Elbląga w latach 1947–1949.

Urodził się w 1907 r. w Warszawie. W 1927 r. ukończył warszawskie Gimnazjum Humanistyczne im. Jana Zamoyskiego. W latach 1927–1934 studiował medycynę na Uniwersytecie Warszawskim. W ich trakcie zaliczył także dwa lata studiów (1935–1936) na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. Następnie przez rok pracował w II Klinice Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego UW. Od 1937 r. pracował w warszawskiej rzeźni w dziale kontroli, a w latach 1938–1939 Wojewódzkim Funduszu Pracy. Był także współwłaścicielem warsztatu mechanicznego^[1].

W czasie wojny obronnej Polski we wrześniu 1939 służył w wojskach pancernych. Po jej zakończeniu został wywieziony w głąb Związku Radzieckiego i do 6 lutego 1943 przebywał w więzieniach i łagrach. Po jego opuszczeniu pracował jako technik-kreślarz w ekspedycji naukowej Leningradzkiego Instytutu oraz w Moskwie jako lekarz. Na jesień 1943 został zmobilizowany do Armii Czerwonej, w której dowodził plutonem. 12 listopada 1943 zgłosił się jako ochotnik do I Korpusu Polskiego, gdzie służył w 5 Samodzielnej Pomorskiej Brygadzie Artylerii Ciężkiej. Przebył z nią szlak bojowy aż do Łaby, pełniąc w stopniu podporucznika funkcję lekarza dywizjonu i starszego lekarza brygady^[1].

Po demobilizacji jednostki przeniósł się do Kłodzka, gdzie został burmistrzem^[2]. Jeszcze przed objęciem tej funkcji został członkiem Polskiej Partii Robotniczej. Po 1947 przeniósł się do Elbląga. Działał tam w szeregach tej partii. 4 września 1947 otrzymał nominację na urząd prezydenta Elbląga, jednak formalnego wyboru Miejska Rada Narodowa w Elblągu dokonała na swym plenarnym posiedzeniu 2 października tego samego roku. Zrezygnował z tej funkcji we wrześniu 1949, co było spowodowane konfliktem z gdańską Wojewódzką Radą Narodową oraz I sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR T. Góralem. Zarzucano mu m.in., że zbyt rzadko konsultował się w sprawach miejskich z partią. Po rezygnacji ze stanowiska prezydenta miasta wyjechał do Warszawy, gdzie otrzymał kierownicze stanowisko w Zarządzie Głównym Ligi Lotniczej, a nieco później w państwowym Przedsiębiorstwie Przemysłowym nr 3. Od sierpnia 1950 był kierownikiem robót oraz kierownikiem Zarządu Budowlanego Zjednoczenia Budownictwa Miejskiego w Kętrzynie. Niedługo potem został na mocy decyzji KM PZPR w Elblągu wykluczony z partii, co umotywowano jego dawnymi konfliktami z Komitetem Miejskim PZPR oraz faktem aresztowania przez Urząd Bezpieczeństwa mieszkającego w jego domu Wincentego Sołowieja, oskarżonego o szpiegostwo na rzecz Francji^[3].

• Kłodzko. Dzieje miasta, pod red. R. Gładkiewicza, Muzeum Ziemi Kłodzkiej, Kłodzko 1998.
• Biografia R. Pstrokońskiego na Elbląskim Wortalu Historycznym (dostęp: 2010-10-18). historia.bibliotekaelblaska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-02)].