Rudolf Brandys

Rudolf Brandys
Ilustracja
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

26 września 1895
Trzebieńczyce

Data i miejsce śmierci

11 maja 1918
pod Kaniowem

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie na Wschodzie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 pułk piechoty
14 pułk strzelców

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Rudolf Brandys (ur. 26 września 1895 w Trzebieńczycach, zm. 11 maja 1918 pod Kaniowem) – oficer Legionów Polskich i Wojska Polskiego na Wschodzie, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Jana, rolnika, i Józefy z Kamskich. Absolwent Gimnazjum św. Jacka w Krakowie[1]. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich, do 12 kompanii 2 pułku piechoty. Na legionowym szlaku awansował na kolejne stopnie: chorążego (26 maja 1915), podporucznika (1 kwietnia 1916)[2] i kapitana (1 marca 1918). W lutym 1918 przeszedł do II Korpusu Polskiego i objął stanowisko dowódcy 8 kompanii 14 pułku strzelców. Pod Kaniowem usiłował na czele swojej kompanii, walką wręcz przerwać pierścień niemieckiego okrążenia. W czasie ataku zginął i pochowany został na polu bitwy. W 1933 prochy przeniesiono na Powązki Wojskowe[1] (kwatera A5-pomnik-3)[3].

Grób Rudolfa Brandysa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 1931)
  • Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[4]
  • Krzyż Walecznych (czterokrotnie) – pośmiertnie 1 grudnia 1922 „za czyny orężne w czasie bojów Legionów Polskich”[5]

Przypisy

  1. ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 24.
  2. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 15.
  3. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  4. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 1 grudnia 1922 roku, s. 872.

Bibliografia

  • Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.