Roncus lubricus
Roncus lubricus | |||
L. Koch, 1873 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | stawonogi | ||
Gromada | pajęczaki | ||
Rząd | zaleszczotki | ||
Podrząd | Iocheirata | ||
Nadrodzina | Neobisioidea | ||
Rodzina | Neobisiidae | ||
Podrodzina | Neobisiinae | ||
Rodzaj | Roncus | ||
Gatunek | Roncus lubricus | ||
Synonimy | |||
|
Roncus lubricus – gatunek zaleszczotka z rodziny Neobisiidae.
Taksonomia
Takson ten opisany został po raz pierwszy w 1873 roku przez Ludwiga Carla Christiana Kocha. Jako miejsce typowe wskazano Bloxworth w angielskim hrabstwie Dorset. W 1882 roku gatunek podzielony został przez Ödöna Tömösváry’ego na podgatunki nominatywny i Roncus lubricus cavernicola, jednak w 1932 roku Max Beier dokonał ich synonimizacji[1]. W 1983 roku Giulio Gardini dokonał redeskrypcji gatunku[2].
Morfologia
Zaleszczotek ten ma niepodzielone tergity i sternity oraz wszystkie cztery pary odnóży krocznych pozbawione kolców na biodrach oraz zwieńczone dwuczłonowymi, podzielonymi na metatarsus i telotarsus stopami. Szczękoczułki zwieńczone są szczypcami; ich palec ruchomy ma kilka ząbków oraz nierozgałęziony wyrostek zwany galea, na którym przedśrodkowo osadzona jest szczecinka galealna. Szczękoczułki zaopatrzone są w rallum, którego wszystkie ostrza mają na przedzie drobne ząbkowanie. Na prosomie (głowotułowiu) występuje jedna para oczu zaopatrzonych w soczewki. Nogogłaszczki zaopatrzone są w szczypce, na których palcach znajdują się ujścia gruczołów jadowych. Palec nieruchomy nogogłaszczków ma trichobotria ist oraz isb położone pomiędzy dystalną a nasadową grupą trichobotriów. Udo nogogłaszczków osiąga od 0,64 do 0,85 mm długości, będąc od 2,9 do 3,5 raza dłuższym niż szerokim. Opistosoma (odwłok) ma na błonach pleuralnych ziarnistą rzeźbę[3].
Ekologia i występowanie
Pajęczak epigeiczny[3].
Gatunek szeroko rozprzestrzeniony. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Malty, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii i Grecji. Z Azji podawany jest z Gruzji. W Afryce Północnej zamieszkuje Algierię i Maroko. Poza Palearktyką odnotowano jego występowanie w Stanach Zjednoczonych i na Wyspie Świętej Heleny[1].
Przypisy
- ↑ a b Mark Harvey: Roncus lubricus L. Koch, 1873. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2021-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-20)].
- ↑ Giulio Gardini. Redescription of Roncus lubricus L. Koch, 1873, type-species of the genus Roncus L. Koch, 1873 (Pseudoscorpionida, Neobisiidae). „Bulletin of the British Arachnological Society”. 6, s. 78-82, 1983.
- ↑ a b Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4.