Przywrotnik nibywcięty
 | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||
| Klasa | Magnoliopsida | ||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | przywrotnik | ||
| Gatunek | przywrotnik nibywcięty | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Alchemilla pseudincisa Pawł. Bull. Int. Acad. Polon. Sci., Cl. Sci. Math., Sér. B 1, Bot. 1: 326 (1951 publ. 1952)[3] | |||
| |||
Przywrotnik nibywcięty (Alchemilla pseudincisa Pawł.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych. Występuje tylko w Karpatach od Słowacji poprzez Polskę po Ukrainę[3]. W Polsce rośnie tylko w Tatrach Zachodnich[4].
Morfologia
- Łodyga
- Naga, do 20 cm długości.
- Liście
- Płaskie, okrągławonerkowate lub nerkowate, nagie, 5-7-klapowe. Klapy zaokrąglone, z każdej strony z 5-7 ostrymi ząbkami i z bardzo wyraźnymi, całobrzegimi wycięciami między klapami, o długości 2-5 mm.
- Kwiaty
- Zielonawe, o średnicy 3-5 mm, skupione w gęste pęczki. Hypancja nagie. Listki kieliszka krótsze od działek kielicha. Działki krótsze od hypancjum[5].
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit, oreofit. Rośnie w wysokogórskich zbiorowiskach wyleżyskowych na podłożu wapiennym. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Gatunek charakterystyczny zespołu Saxifragetum wahlenbergii[6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-01-10] (ang.).
- ↑ a b Alchemilla pseudincisa Pawł., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-02-02] .
- ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
- ↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
- ↑ WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
