Pilatus PC-9
| Ten artykuł od 2023-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Pilatus PC-9 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Szwajcaria | ||
---|---|---|---|
Producent | Pilatus Aircraft | ||
Typ | samolot szkolno-treningowy | ||
Załoga | 1-2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 7 maja 1984 | ||
Lata produkcji | od 1984 | ||
Liczba egz. | 605[1] | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | |||
Moc | 1150 KM (857 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 10,12 m | ||
Długość | 10,17 m | ||
Wysokość | 3,26 m | ||
Powierzchnia nośna | 16,28 m² | ||
Masa | |||
Własna | 1685 kg | ||
Startowa | 3200 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 666 km/h | ||
Pułap praktyczny | 11 600 m | ||
Zasięg | 1570 km | ||
Dane operacyjne | |||
|
Pilatus PC-9 – jednosilnikowy lekki samolot szkolno-treningowy produkowany przez szwajcarskie przedsiębiorstwo Pilatus Aircraft.
Historia
Firma Pilatus przystąpiła do rozwoju swego samolotu Pilatus PC-7. Nowa konstrukcja nie miała zastąpić poprzednika ale zdobyć Pilatusowi nowe rynki, na których wymagany był samolot pozwalający na szkolenie pilotów samolotów odrzutowych (takie zapotrzebowanie zgłaszał m.in. RAF). W nowej konstrukcji zastosowano fotele wyrzucane Martin-Baker CH 11A, wyposażenie zunifikowano z samolotem BAE Hawk. Skrzydło zostało przekonstruowane, zmieniono jego profil, zmniejszono rozpiętość i wydłużenie. W samolocie zabudowano silnik Pratt-Whitney Canada PT-6A-62, co poprawiło osiągi samolotu. Oblot nowego samolotu nastąpił 7. maja 1984 r.[2]
Drugi prototyp został oblatany 19 września 1985 r. Seryjne samoloty zostały zakupione przez lotnictwo Birmy, w 1985 r. zostały zakupione przez lotnictwo saudyjskie. W 1986 r. australijska filia Hawker de Hawliand zyskała prawo do produkcji 67 egzemplarzy. W Stanach Zjednoczonych maszyna została wdrożona do produkcji jako Beech Ml. II[3].
Obecnie produkowana jest wersja PC-9M, która weszła do służby w 1994. Samolot jest produkowany w USA jako Beechcraft T-6 Texan II (oryginalnie Beech Pilatus PC-9 Mk II), na pełnej licencji umożliwiającej jego modyfikację i eksport, Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych planują pozyskanie ponad 700 T-6.
Użytkownicy
Wojskowi
- Royal Australian Air Force
- 65 PC-9/A
- Królewskie Saudyjskie Siły Powietrzne
- 50 PC-9 (za pośrednictwem brytyjskiego BAe)
- Siły Powietrzne Mjanmy
- 7 PC-9 (uzbrojone)
- Bułgarskie Siły Powietrzne
- 6 PC-9M zamówionych w ramach przygotowań do integracji swoich sił powietrznych z NATO[4]
- Chorwackie Siły Powietrzne
- 20 PC-9M. Ostatnie trzy z zamówionych maszyn dostarczono w połowie sierpnia 1996 roku[5]
- Czadyjskie Siły Powietrzne
- 1 PC-9
- Irlandzki Korpus Lotniczy
- 6 PC-9M (uzbrojone)
- Oman
- 12 PC-9M
- Siły powietrzne i obrona przeciwlotnicza Słowenii
- 9 PC-9M Hudournik (uzbrojone)
- Szwajcarskie Siły Powietrzne
- 11 PC-9/F
- Tajlandia
- 23 PC-9M
Cywilni
- Condor Airlines
- 10 PC-9B
- BAE Systems
- 2 PC-9
Przypisy
- ↑ FOCA Register PC9 HB-HPJ (serial number 605)
- ↑ Skrzydlata Polska 1984 ↓, s. 17.
- ↑ Niccoli 2001 ↓, s. 175.
- ↑ Samoloty dla Bułgarów, „Skrzydlata Polska”, nr 1 (2004), s. 19, ISSN 0137-866x
- ↑ Croatian Air Force gets PC-9s, „Air Forces Monthly”, nr 11 (1996), s. 5, ISSN 0955-7091
Bibliografia
- Riccardo Niccoli: Samoloty : najważniejsze typy, najciekawsze konstrukcje. Aldershot: Bellona, 2001. ISBN 978-83-11-09406-2. OCLC 297740160.
- Samolot Treningowy Pilatus PC-9. „Skrzydlata Polska”. 52-53/1984, 23-30 grudnia 1984. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- SNL: Pilatus_PC-9