Piaskowiec macierzankowy
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | goździkopodobne | ||
Rząd | goździkowce | ||
Rodzina | goździkowate | ||
Rodzaj | piaskowiec | ||
Gatunek | piaskowiec macierzankowy | ||
Nazwa systematyczna | |||
Arenaria serpyllifolia L. Sp. pl. 1:423. 1753 | |||
|
Piaskowiec macierzankowy (Arenaria serpyllifolia L.) – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniony na kuli ziemskiej. Naturalny obszar jego występowania to Azja, Europa i Afryka Północna, ale rozprzestrzenił się także w Ameryce Północnej, Afryce i Australii[3]. W Polsce jest bardzo pospolity[4]
Morfologia
- Łodyga
- Rozesłana, silnie rozgałęziona, wysokości 5-20 cm.
- Liście
- Dolne krótkoogonkowe, górne siedzące, o długości 3-7 cm, jajowate, zaostrzone. Wszystkie są kilkunerwowe i przeświecająco punktowane.
- Kwiaty
- Białe, na szypułkach, w kątach górnych liści. Działki błoniasto obrzeżone, dłuższe od białych płatków korony.
- Owoc
- Torebka jajowata, otwierająca się słabo odgiętymi ząbkami.
- Kwitnące pędy
- Liść
- Kwiat
- Owoc i nasiona
Biologia i ekologia
Roślina jednoroczna lub dwuletnia, jara lub ozima. Kwitnie od maja do października. Jest to chwast zbóż, koniczyn i innych roślin uprawnych[5]. Występuje na glebach piaszczystych, próchniczych, a także wapiennych. Liczba chromosomów 2n = 40[4].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-12] (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
- ↑ a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Włodzimierz Tymrakiewicz: Atlas chwastów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 84.
Bibliografia
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- SNL: sandarve
- Catalana: 0164375
Identyfikatory zewnętrzne:
- BioLib: 38526
- EoL: 588852
- EUNIS: 166833
- Flora of China: 200007030
- Flora of North America: 200007030
- FloraWeb: 13703
- GBIF: 5384468
- identyfikator iNaturalist: 75553
- IPNI: 151710-1
- ITIS: 20270
- NCBI: 254029
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2650139
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:303826-2
- Tela Botanica: 6292
- identyfikator Tropicos: 6300034
- USDA PLANTS: ARSE2
- CoL: 67RCN