Pentoksyfilina
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C13H18N4O3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 278,31 g/mol | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | 6493-05-6 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | 4740 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
DrugBank | DB00806 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
ATC | C04AD03 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Pentoksyfilina – organiczny związek chemiczny, lek z grupy metyloksantyn.
Działanie
Zwiększa przepływ krwi przez naczynia kończyn oraz naczynia mózgowe. Zmniejsza lepkość krwi i zmienia metabolizm krwinek czerwonych, zwiększając w nich stężenie ATP i cyklicznych nukleotydów, co powoduje zmianę ich kształtu. Hamuje agregację płytek krwi, poprzez zwiększenie w nich biosyntezy cyklicznego adenozynomonofosforanu i prostacykliny, a zahamowanie biosyntezy tromboksanu. Dzięki temu zapobiega tworzeniu się zakrzepów. Zwiększa także aktywność plazminogenu i hamuje antyplazminę, a przez nasilenie syntezy i uwalniania prostacykliny wzmaga działanie antyagregacyjne.
Zastosowanie
Lek stosuje się w chorobach przebiegających ze zwężeniem naczyń kończyn dolnych. Zmniejsza on objawy chromania przestankowego i przyśpiesza gojenie się owrzodzeń niedokrwiennych kończyn dolnych.
Może być zastosowany również w zespołach przebiegających z zaburzeniami krążenia mózgowego.
Lek podawany doustnie, przeciętnie 3 razy dziennie po 100 mg. Maksymalnie można podać 1200 mg/24 godz. Może być podawany domięśniowo we wstrzyknięciach po 200–400 mg/24 godz. w dwóch wstrzyknięciach. U osób w podeszłym wieku nie należy przekraczać 100 mg na dawkę. Może być też podawany dożylnie w dawce 100–200 mg w powolnych wstrzyknięciach lub we wlewie 200–600 mg/24 godz.
Działania niepożądane
Lek jest dobrze tolerowany. Rzadko pojawiają się zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego: nudności, wymioty i biegunka. Zwiększa siłę działania doustnych leków przeciwcukrzycowych. Powoduje bardzo niewielkie zjawisko podkradania. Przedawkowanie może wywołać wymioty, zaczerwienienie twarzy i obniżenie ciśnienia tętniczego.
Przypisy
- ↑ a b Pentoxifylline, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB00806 [dostęp 2020-06-23] (ang.).
- ↑ Pentoxifylline SC-203184 [online], Santa Cruz Biotechnology [dostęp 2019-11-25] (ang.).
Bibliografia
- WojciechW. Kostowski WojciechW., Zbigniew S.Z.S. Herman Zbigniew S.Z.S., Farmakologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, ISBN 83-200-2752-7 .
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
- p
- d
- e
- p
- d
- e
C04AA – Pochodne 2-amino-1-fenyloetanolu |
|
---|---|
C04AB – Pochodne imidazoliny |
|
C04AC – Kwas nikotynowy i pochodne |
|
C04AD – Pochodne puryny |
|
C04AE – Alkaloidy sporyszu |
|
C04AF – Enzymy |
|
C04AX – Inne |
|