Paweł Burali d’Arezzo
Data i miejsce urodzenia | 1511 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 17 czerwca 1578 | ||
Czczony przez | |||
Beatyfikacja | 8 czerwca 1772 | ||
Wspomnienie | 17 czerwca | ||
|
Kardynał prezbiter | |||
![]() | |||
Data urodzenia | 1511 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 17 czerwca 1578 | ||
Miejsce pochówku | ?↗ | ||
Arcybiskup Neapolu | |||
Okres sprawowania | 1576–1578 | ||
Biskup Piacenzy | |||
Okres sprawowania | 1568–1576 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Diakonat | 5 marca 1558 | ||
Prezbiterat | 26 marca 1558 | ||
Sakra biskupia | 1 sierpnia 1568 | ||
Kreacja kardynalska | 17 maja 1570 | ||
Kościół tytularny | Santa Pudenziana | ||
|
Data konsekracji | 1 sierpnia 1568 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Scipione Rebiba | ||||
Współkonsekratorzy | Giulio Antonio Santorio | ||||
|
Paweł Burali d’Arezzo właśc. Paolo (Scipione) Burali d’Arezzo CRT (ur. w 1511 w Itri, zm. 17 czerwca 1578 w Neapolu) – włoski kardynał i błogosławiony Kościoła katolickiego.
Życiorys
Urodził się w 1511 roku w Itri, jako syn Paola Buraliego i Vittorii Olivares (jego chrzcielne imię to Scipione)[1]. Studiował na Uniwersytecie Bolońskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Po studiach otworzył praktykę prawniczą w Neapolu i został doradcą cesarskim Karola V[1]. Po rozwiązaniu kilku spraw sądowych otrzymał propozycję zostania audytorem Roty Rzymskiej, jednak odmówił[1]. W 1557 roku wstąpił do zakonu teatynów, przyjmując imię Paolo[1]. 2 lutego 1558 roku złożył profesję wieczystą, 5 marca przyjął święcenia diakonatu, a trzy tygodnie później – prezbiteratu[2]. Odmówił przyjęcia diecezji Castellammare, Crotone i Brindisi[1]. 23 lipca 1568 roku został wybrany biskupem Piacenzy, a 1 sierpnia przyjął sakrę[2]. 17 maja 1570 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Pudenziana[2]. W 1576 roku został arcybiskupem Neapolu[2]. W trakcie pobytu w Torre del Greco, upadł i złamał kość udową, co pogorszyło jego stan zdrowia[1]. Zmarł 17 czerwca 1578 roku w Neapolu[2].
8 czerwca 1772 roku Klemens XIV beatyfikował kardynała, a dniem jego wspomnienia liturgicznego jest 17 czerwca[1].